Stanisław Łoskiewicz

Stanisław Łoskiewicz
Data i miejsce urodzenia	1853 ; Romanówka
Data i miejsce śmierci	12 maja 1912 ; Petersburg
	profesor nauk technicznych
Alma Mater	Instytut Technologiczny w Petersburgu; Instytut Inżynierów Komunikacji w Petersburgu
Profesura	1890
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Instytut Technologiczny w Petersburgu; Instytut Inżynierów Komunikacji w Petersburgu

Stanisław Łoskiewicz (ur. 1853 w Romanówce w guberni kijowskiej, zm. 17 maja 1912 w Petersburgu^[1]) – polski inżynier, profesor Instytutu Technologicznego w Petersburgu.

Życie[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia w Instytucie Technologicznym (1877)^[2] a następnie w Instytucie Inżynierów Komunikacji w Petersburgu (1881)^[3]. Uczestniczył w projektowaniu Riazańsko-Uralskiej Drogi Żelaznej^[4]. W 1886 został docentem, a następnie profesorem statyki graficznej w Instytucie Technologicznym w Petersburgu (1890-1910)^[5]. W 1910 przeszedł na emeryturę i nabył posiadłość w Nałęczowie. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Nałęczowie^[6].

Prace Stanisława Łoskiewicza[edytuj | edytuj kod]

Освещение пассажирских вагонов газом, электричеством и минеральными маслами, Санкт-Петербург 1885, c. 43
Графическая статика, Лекции проф. С. Лоскевича. 1905 г., Санкт-Петербург [1906], c. 96

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej, syn Dionizego. Ożeniony w 1890 z Janiną ze Śliwińskich. Ich synem był inżynier metalurg i profesor AGH Władysław Piotr (1891-1956)^[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Nowa Gazeta wydanie poranne z dnia 21 maja 1912 s.2 Wspomnienia pozgonne
↑ Spis Inżynierów Technologów Polaków, [w:] Księga pamiątkowa inżynierów technologów Polaków wychowańców Instytutu Technologicznego w Petersburgu (w rocznicę stulecia uczelni), Warszawa 1933, s. 93
↑ Списокъ окончившихъ курсъ въ Институтѣ Инженеровъ Путей Сообщенія Императора Александра I за сто лѣтъ 1810—1910, Санкт-Петербург 1911, c. 113,196
↑ Список лиц, получивших жетоны Рязанско-Уральской железной дороги, на право бесплатного пожизненного проезда в вагонах 1-го класса по всем линям Общества. Ст.Петербург 1910
↑ Jan Jeziorański, Historia Instytutu Technologicznego w Petersburgu, w: Księga pamiątkowa inżynierów technologów Polaków wychowańców Instytutu Technologicznego w Petersburgu (w rocznicę stulecia uczelni), Warszawa 1933, s. 23
↑ Stanisław Łoskiewicz Nałęczów - Cmentarz Parafialny Grobonet [dostęp 18.08.2023]
↑ Julian Samujłlo, Łoskiewicz Władysław Piotr (1891-1956), Polski Słownik Biograficzny t. 18 Wrocław-Warszawa-Kraków 1973, s. 426

[1] Nowa Gazeta wydanie poranne z dnia 21 maja 1912 s.2 Wspomnienia pozgonne

[2] Spis Inżynierów Technologów Polaków, [w:] Księga pamiątkowa inżynierów technologów Polaków wychowańców Instytutu Technologicznego w Petersburgu (w rocznicę stulecia uczelni), Warszawa 1933, s. 93

[3] Списокъ окончившихъ курсъ въ Институтѣ Инженеровъ Путей Сообщенія Императора Александра I за сто лѣтъ 1810—1910, Санкт-Петербург 1911, c. 113,196

[4] Список лиц, получивших жетоны Рязанско-Уральской железной дороги, на право бесплатного пожизненного проезда в вагонах 1-го класса по всем линям Общества. Ст.Петербург 1910

[5] Jan Jeziorański, Historia Instytutu Technologicznego w Petersburgu, w: Księga pamiątkowa inżynierów technologów Polaków wychowańców Instytutu Technologicznego w Petersburgu (w rocznicę stulecia uczelni), Warszawa 1933, s. 23

[6] Stanisław Łoskiewicz Nałęczów - Cmentarz Parafialny Grobonet [dostęp 18.08.2023]

[7] Julian Samujłlo, Łoskiewicz Władysław Piotr (1891-1956), Polski Słownik Biograficzny t. 18 Wrocław-Warszawa-Kraków 1973, s. 426

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]