Stanisław Biernacki

Stanisław Biernacki

porucznik
Data i miejsce urodzenia	3 sierpnia 1916 Ługów
Data i miejsce śmierci	17 kwietnia 1945 Lodenau
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Bataliony Chłopskie Ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	6 pułk artylerii lekkiej 55 pułk artylerii lekkiej 33 pułk piechoty
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: agresja III Rzeszy na Polskę operacja wiślańsko-odrzańska
Odznaczenia

Stanisław Biernacki (ur. 3 sierpnia 1916 w Ługowie, zm. 8 lutego 1945 pod Lodenau) – oficer, uczestnik II wojny światowej w szeregach Wojska Polskiego, Batalionów Chłopskich i ludowego Wojska Polskiego.

Życiorys

Syn Michała Biernackiego. Edukację zakończył w 1934 roku, i jako absolwent gimnazjum im. Zamojskiego w Lublinie rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. W 1939 roku został awansowany do stopnia podporucznika i przeniesiony do 6 pułku artylerii lekkiej. W czasie niemieckiej agresji na Polskę w 1939 roku walczył w szeregach 55 pułk artylerii lekkiej. Po zakończeniu działań wojennych wrócił do domu w Ługowie.

Zajął się pracą na roli i konspiracją. Został partyzantem Batalionów Chłopskich, a gdy na ziemie polskie dotarły oddziały ludowego Wojska Polskiego, wstąpił w ich szeregi. Skierowano go do 33 pułku piechoty. Razem z 33 pp uczestniczył w walkach z armią niemiecką w czasie ofensywy styczniowej, którą od 12 stycznia 1945 roku prowadziła Armia Czerwona razem z ludowym Wojskiem Polskim. Szlak bojowy zakończył pod miasteczkiem Lodenau, gdzie poległ. Jego ciało pochowano pod Rothenburgiem, a po zakończeniu wojny przeniesiono na cmentarz w Zgorzelcu. Ciało złożono w mogile oznaczonej nr 1524.

Awanse

• podporucznik (1939)
• porucznik (1945)

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych (1945)

Bibliografia

• Jerzy Rydłowski: Żołnierze lat wojny i okupacji. Warszawa: 1971.