Stanisłau Bahdankiewicz

Stanisłau Bahdankiewicz
	Profesor, doktor nauk ekonomicznych
Alma Mater	Wszechzwiązkowy Zaoczny Instytut Finansowo-Ekonomiczny
Habilitacja	1991
Profesura	1991
	Nauczyciel akademicki
Instytut	Białoruski Państwowy Instytut Gospodarki Narodowej
	Kierownik katedry
Katedra	Katedra obrotu pieniężnego i kredytu
Okres spraw.	1981–1991

Stanisłau Bahdankiewicz
Станіслаў Багданкевіч
Pełne imię i nazwisko	Stanisłau Antonawicz Bahdankiewicz
Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1937 ; Szapowały
	Prezes Zarządu Narodowego Banku Republiki Białorusi; (do 19 września 1991 – Narodowego Banku Białoruskiej SRR)
Okres	od 21 czerwca 1991; do 14 września 1995
Poprzednik	Mikałaj Amieljanowicz
Następca	Tamara Winnikawa
	Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji
Okres	od 9 stycznia 1996; do 9 stycznia 2001
Przynależność polityczna	Zjednoczona Partia Obywatelska,; frakcja „Działanie Obywatelskie”
Następca	wybory nie odbyły się
	Przewodniczący Zjednoczonej Partii Obywatelskiej
Okres	od 1995; do 2000; (później przewodniczący honorowy)
Przynależność polityczna	Zjednoczona Partia Obywatelska
	Cytaty w Wikicytatach

Stanisłau Antonawicz Bahdankiewicz (biał. Станіслаў Антонавіч Багданкевіч, ros. Станислав Антонович Богданкевич, Stanisław Antonowicz Bogdankiewicz; ur. 1 stycznia 1937 w Szapowałach w powiecie wołożyńskim) – białoruski ekonomista, wykładowca i polityk, w latach 1991–1995 prezes Zarządu Narodowego Banku Białoruskiej SRR i Narodowego Banku Republiki Białorusi; deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, w latach 1995–2000 przewodniczący Zjednoczonej Partii Obywatelskiej, następnie jej honorowy przewodniczący; w latach 1981–1991 kierownik katedry w Białoruskim Państwowym Instytucie Gospodarki Narodowej; doktor nauk ekonomicznych (odpowiednik polskiego stopnia doktora habilitowanego), profesor.

Życiorys

Młodość i praca

Urodził się 1 stycznia 1937 we wsi Szapowały, w powiecie wołożyńskim województwa nowogródzkiego II Rzeczypospolitej. W 1964 roku ukończył Wszechzwiązkowy Zaoczny Instytut Finansowo-Ekonomiczny. W latach 1956–1981 pracował w instytucjach Banku Państwowego ZSRR w Białoruskiej SRR. W latach 1981^[1]^[2]–1991 był kierownikiem katedry obrotu pieniężnego i kredytu^[3] w Białoruskim Państwowym Instytucie Gospodarki Narodowej. W 1991 roku uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych (odpowiednik polskiego stopnia doktora habilitowanego) i tytuł profesora^[4]^[2].

21 czerwca 1991 roku objął funkcję prezesa Zarządu Narodowego Banku Białoruskiej SRR^[5] (od 19 września – Narodowego Banku Republiki Białorusi)^[4]^[2]. Od 1 lipca 1992 roku reprezentował Białoruś w Międzynarodowym Funduszu Walutowym i Europejskim Banku Odbudowy i Rozwoju^[6]. W latach 1993–1994 aktywnie przeciwdziałał^[4] zainicjowanemu przez rząd Wiaczasłaua Kiebicza zjednoczeniu systemów pieniężnych Białorusi i Federacji Rosyjskiej^[3]. Od 1994 roku był akademikiem i zastępcą prezesa Międzynarodowej Akademii Nauk Eurazji^[4]^[2]. 14 września 1995 roku został zwolniony ze stanowiska prezesa Banku Narodowego, oficjalnie na własną prośbę^[7]. W 1995 roku pełnił funkcję prezesa Akademii Biznesu Bankowego i Finansowego^[8].

Działalność parlamentarna

W wyborach parlamentarnych w 1995 roku startował formalnie jako kandydat bezpartyjny. W drugiej turze wyborów uzupełniających 10 grudnia 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z Czkałowskiego Okręgu Wyborczego Nr 236 miasta Mińska. 19 grudnia 1995 roku został zarejestrowany przez centralną komisję wyborczą^[8], a 9 stycznia 1996 roku zaprzysiężony na deputowanego^[9]. Był jednym z kandydatów na stanowisko przewodniczącego Rady^[4]. Od 23 stycznia pełnił w niej funkcję członka Stałej Komisji ds. Budżetu, Podatków, Banków i Finansów^[10]. Przewodniczył opozycyjnej wobec prezydenta Alaksandra Łukaszenki frakcji „Działanie Obywatelskie”^[4]. 1 kwietnia został członkiem stałej delegacji Rady do Zgromadzenia Północnoatlantyckiego^[11]. 27 listopada 1996 roku, po dokonanej przez prezydenta kontrowersyjnej i częściowo nieuznanej międzynarodowo zmianie konstytucji, nie wszedł w skład utworzonej przez niego Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły^[12].

W latach 1995–2000 pełnił funkcję przewodniczącego, a następnie honorowego przewodniczącego Zjednoczonej Partii Obywatelskiej. W lutym 1998 roku wszedł w skład Narodowego Komitetu Wykonawczego (NKW) utworzonego przez opozycję sprzeciwiającą się prezydentowi Łukaszence. Pełnił w nim funkcję zastępcy przewodniczącego NKW, przewodniczącego Komitetu ds. Polityki Gospodarczej^[4]. W 2004 roku kandydował w wyborach do Izby Reprezentantów Białorusi z jednego z okręgów wyborczych w Mińsku, jednak nie został wybrany^[3].

Życie prywatne

Stanisłau Bahdankiewicz jest żonaty, ma trzech synów^[4].

Prace

Stanisłau Bahdankiewicz jest autorem prac naukowych na temat systemu pieniężno-kredytowego^[2]:

Sowierszenstowanije sistiemy finansirowanija żyliszcznogo stroitielstwa. Mińsk: 1985. (ros.).
Kriedit w kołchozach w usłowijach agropromyszlennoj intiegracyi. Mińsk: 1986. (ros.).
Finansirowanije, krieditowanije i rasczety w APK. Mińsk: 1989. (ros.).
Kriedity koopieratiwam i ariendatoram. Mińsk: 1991. (ros.).

Przypisy

↑ Kto… ↓, s. 35
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Беларуская… ↓, s. 204
↑ ^a ^b ^c Пяткевіч i Рубінчык 2011 ↓, s. 1180
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Kto… ↓, s. 36
↑ Н. Дементей: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 21 июня 1991 г. №879-XII. bankzakonov.com, 1991-06-21. [dostęp 2019-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-08)]. (ros.).
↑ С. Шушкевич: Постановление Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 1 июля 1992 г. №1773-XII. bankzakonov.com, 1992-07-1. [dostęp 2019-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-08)]. (ros.).
↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 14 сентября 1995 г. №373. bankzakonov.com, 1995-09-14. [dostęp 2019-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-27)]. (ros.).
↑ ^a ^b Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь трынаццатага склікання, зарэгістраваных 19 снежня 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2020-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-31)]. (biał.).
↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №37-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-19)]. (ros.).
↑ С. Шарецкий: Постановление Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 1 апреля 1996 г. №179-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-04-01. [dostęp 2019-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-23)]. (ros.).
↑ М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года. Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)]. (biał.).

Bibliografia

Багданкевіч Станіслаў Антонавіч. W: Рэдкал.: Г.П.Пашкоў і інш.: Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. T. 2: Аршыца — Беларусцы. Mińsk: Biełaruskaja Encykłapiedyja, 1996, s. 204. ISBN 985-11-0061-7. (biał.).
Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.
Алесь Пяткевіч, Вольф Рубінчык: Кароткія зьвесткі аб некаторых беларускіх палітыках, актыўных у 1991—2006 гадах. W: Пад агульнай рэд. В. Булгакава: Палітычная гісторыя незалежнай Беларусі (да 2006 г.). Wyd. 2. Białystok, Wilno: Białoruskie Towarzystwo Historyczne, Instytut Białorutenistyki, 2011, s. 1178–1213. ISBN 80-86961-16-8. (biał.).

[a-1] Kto… ↓, s. 35

[d-2] Беларуская… ↓, s. 204

[c-3] Пяткевіч i Рубінчык 2011 ↓, s. 1180

[b-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Kto… ↓, s. 36

[j-5] Н. Дементей: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 21 июня 1991 г. №879-XII. bankzakonov.com, 1991-06-21. [dostęp 2019-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-08)]. (ros.).

[i-6] С. Шушкевич: Постановление Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 1 июля 1992 г. №1773-XII. bankzakonov.com, 1992-07-1. [dostęp 2019-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-08)]. (ros.).

[h-7] А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 14 сентября 1995 г. №373. bankzakonov.com, 1995-09-14. [dostęp 2019-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-27)]. (ros.).

[k-8] Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь трынаццатага склікання, зарэгістраваных 19 снежня 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2020-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-31)]. (biał.).

[f-9] С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).

[g-10] С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №37-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-19)]. (ros.).

[e-11] С. Шарецкий: Постановление Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 1 апреля 1996 г. №179-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-04-01. [dostęp 2019-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-23)]. (ros.).

[l-12] М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года. Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)]. (biał.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]