Stanisław Pawłowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Pawłowicz
Ilustracja
kapitan kapitan
Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1907
Mieczyszczów

Data i miejsce śmierci

7 czerwca 1987
South Croydon

Przebieg służby
Lata służby

1928–1947

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

53 eskadra towarzysząca,
dywizjon 305

Stanowiska

pilot nawigator

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Medal Lotniczy (trzykrotnie)
Strona z notatnika kpt. Stanisława Pawłowicza zawierająca wykaz wykonanych misji

Stanisław Pawłowicz (ur. 13 czerwca 1907 w Mieczyszczowie, zm. 7 czerwca 1987 w South Croydon) – oficer Wojska Polskiego, pilot w stopniu kapitana Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie, kapitan (ang. Flight Lieutnant) Royal Air Force, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari, czterokrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych i trzykrotnie Medalem Lotniczym[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodzony w Mieczyszczowie (powiat Brzeżany w województwie tarnopolskim, obecnie terytorium Ukrainy). We wrześniu 1939 roku brał udział w lotach obserwacyjnych w ramach 53 eskadry towarzyszącej przy Armii „Modlin”, wykonując 7 lotów rozpoznawczych. 17 września, wraz ze znaczną częścią personelu lotniczego 53 eskadry przekroczył granicę z Rumunią[2]. Następnie przez Jugosławię i Włochy udał się do Francji i zgłosił akces do odradzającego się Wojska Polskiego. Został przydzielony do ośrodka szkoleniowego w Clermont Ferrand.

Po klęsce Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie wstąpił do Polskich Sił Powietrznych i otrzymał numer służbowy RAF P-0459[3]. Od kwietnia 1941 do lutego 1942 roku przeszedł przeszkolenie w 1 Szkole Obserwatorów i Nawigatorów Lotniczych (Air Observer and Navigator School – AONS) i 18 Jednostce Szkolenia Operacyjnego (Operational Training Unit – OTU)[4].

Ukończył kurs nawigacji lotniczej uprawniający do lotów bojowych. Po ukończeniu kursu został skierowany do 305 dywizjonu bombowego „Ziemi Wielkopolskiej i Lidzkiej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego" (ang. No. 305 Polish Bomber Squadron). W służbie tego dywizjonu wykonał 30 lotów bojowych. W październiku 1942 roku otrzymał Krzyż Srebrny Virtuti Militari[5].

Po wojnie mimo zgłoszenia chęci powrotu do Polski w kwietniu 1948 roku, pozostał w Wielkiej Brytanii. Zmarł 7 czerwca 1987 w South Croydon Surrey, pochowany na cmentarzu przy Mitcham Road.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Pawłowicz Stanisław Aleksander [online], Lista Krzystka - Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii 1940-1947, 1 marca 2014 [dostęp 2021-01-17] (pol.).
  2. Pawlak 1991 ↓, s. 397.
  3. Krzystek 2012 ↓, s. 441.
  4. Pawlak 1991 ↓, s. 560.
  5. Zieliński 2004 ↓, s. 30.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]