Staurotypus salvinii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Staurotypus salvinii[1]
Gray, 1864
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

gady

Rząd

żółwie

Podrząd

żółwie skrytoszyjne

Rodzina

mułowcowate

Podrodzina

Staurotypinae

Rodzaj

Staurotypus

Gatunek

Staurotypus salvinii

Synonimy
  • Staurotypus (Stauremys) salvinii Gray, 1864
  • Stauremys salvinii Gray, 1870
  • Staurotypus marmoratus Fischer, 1872
  • Claudius severus Cope, 1872
  • Staurotypus (Claudius) severus Bocourt, 1876
  • Staurotypus salvini [sic] Günther, 1885 (ex errore)
  • Staurotypus biporcatus Gadow, 1905 (nomen nudum)
  • Staurotypus salvanii [sic] Beltrán, 1953 (ex errore)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Staurotypus salviniigatunek żółwia z rodziny mułowcowatych (Kinosternidae) i podrzędu żółwi skrytoszyjnych[3].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

Epitet gatunkowy salvinii pochodzi od nazwiska angielskiego przyrodnika i herpetologa Osberta Salvina[3][4].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Staurotypus salvinii występuje w Belize, Salwadorze, Gwatemali i południowym Meksyku (stany Chiapas i Oaxaca)[2][3].

Wielkość i długość życia[edytuj | edytuj kod]

Osiąga średnio 2 kg masy i żyje 26 lat[5].

Dieta[edytuj | edytuj kod]

Podobnie jak inne gatunki żółwi piżmowych, Staurotypus salvinii jest mięsożerny, zjada różne gatunki ryb, skorupiaków, mniejsze żółwie, owady, mięczaki i padlinę[5].

Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten podobnie jak inne żółwie jest jajorodny[5].

Status zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN Staurotypus salvinii ma status NT – gatunek bliski zagrożenia[2].

Gatunek ten jest ujęty w II załączniku konwencji waszyngtońskiej (CITES)[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Staurotypus salvinii, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c Staurotypus salvinii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. a b c Staurotypus salvinii [online], The Reptile Database [dostęp 2023-12-22].
  4. Beolens, Bo; Watkins, Michael; Grayson, Michael (2011). The Eponym Dictionary of Reptiles. Baltimore: Johns Hopkins University Press. xiii + 296 pp. ISBN 978-1-4214-0135-5. (Staurotypus salvinii, p. 232.).
  5. a b c Giant Musk Turtle – Encyclopedia of Life [online], eol.org [dostęp 2023-12-22].
  6. Staurotypus salvinii, [w:] Species+ [online], UNEP-WCMC, CITES Secretariat [dostęp 2024-02-07] (ang.).