Stefania Koelichen
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
historyk i pedagog |
Stefania Waleria Koelichen, zamężna Daab (ur. 1895 w Warszawie, zm. 21 grudnia 1974 tamże) – historyk i pedagog[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się w roku 1895 jako córka inż. Stefana Koelichena i Agnieszki z Klausów – właścicieli podwarszawskich Włoch. Mąż Leopold Daab. Po maturze pracowała jako nauczycielka szkół warszawskich. Ukończyła Studia na Wydziale Humanistycznym Towarzystwa Kursów Naukowych. Uzyskała doktorat z historii na Uniwersytecie Warszawskim. Podczas I wojny światowej była łączniczką poczty polowej Legionów. W tym samym czasie w Towarzystwie Opieki nad Więźniami „Patronat”, prowadziła akcję oświatową wśród więźniów. Należała do Towarzystwa Krajoznawczego. Przez 45 lat była nauczycielką historii pracując w szkołach: W. Jędryczkowskiej, im. Królowej Jadwigi, im. Emilii Plater i Technikum Odzieżowego, wieczorowych szkół dla dorosłych. Podczas okupacji niemieckiej brała udział w tajnym nauczaniu, m.in. prowadziła wykłady z zakresu stosunków polsko-niemieckich dla grup przygotowujących się do działalności dywersyjnej na terenie rzeszy Niemieckiej. Odznaczona złotą odznaką „Za zasługi dla Warszawy”. Pochowana na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim[2] (aleja F, grób 76)[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Drzewo genealogiczne rodziny Bochwiców. Stefania Koelichen.. [dostęp 2021-05-05].
- ↑ Tadeusz Władysław Świątek, Rafał Chwiszczuk, Od Sawy do Kamy, czyli kobiecy ruch społecznikowski, Fundacja Cultus Warszawa, 2011, s. 46.
- ↑ śp. WALERIA STEFANIA KOELICHEN.