Sto jedenaście dni letargu

Sto jedenaście dni letargu

Autor	Adam Grzymała-Siedlecki
Tematyka	okupacja niemiecka ziem polskich
Typ utworu	pamiętnik
Data powstania	1944
Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Kraków
Język	polski
Data wydania	1964 (fragm.), 1966
Wydawca	Wydawnictwo Literackie

Sto jedenaście dni letargu (wspomnienia z Pawiaka z lat 1942/1943) – pamiętnik z lat 1942-1943 napisany w sierpniu oraz wrześniu 1944 przez Adama Grzymałę-Siedleckiego w domu przyjaciół autora (państwa Woytkiewiczów) w Bielanach Grójeckich. Zadedykowany Jadwidze z Kalm-Podoskich Podoskiej.

Wydanie

Pozycja po raz pierwszy ukazała się we fragmentach w czasopiśmie "Za i Przeciw" w 1964, a w całości nakładem Wydawnictwa Literackiego w Krakowie w 1966.

Treść

Pamiętnik był pisany podczas trwania powstania warszawskiego i dotyczy okresu, kiedy autor więziony był przez okupanta niemieckiego w więzieniu na warszawskim Pawiaku. Aresztowano go 11 listopada 1942, a zwolniono 1 marca 1943. Dzieło pisał z "protokolarną obiektywnością", rejestrując szczegółowo codzienne życie więźniów Pawiaka i kreśląc wnikliwie sylwetki poszczególnych osadzonych. Analizie poddał również postawy gestapowców i niższych funkcjonariuszy więziennych. Sportretował mechanizmy działania gestapo odnośnie przetrzymywanych Polaków. Udokumentował zbrodnie i okrucieństwo Niemców.

Pamiętnik powstał z półtorarocznym opóźnieniem w stosunku do opisywanych wydarzeń, ponieważ autor po opuszczeniu więzienia był ciężko chory i wyniszczony. Mimo tego praca została przyjęta dobrze i po pierwszym wydaniu w "Za i Przeciw" nie zgłaszano do niej zastrzeżeń merytorycznych, czy faktograficznych.