Stuart White

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Stuart Andrew White – brytyjski matematyk zajmujący się algebrami operatorowmi, w szczególności klasyfikacją C*-algebr oraz związków C*-algebr z algebrami von Neumanna; profesor Uniwersytetu w Glasgow.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 2006 doktoryzował się na Uniwersytecie Edynburskim pod kierunkiem Allana Sinclaira na podstawie rozprawy Tauer masas in the hyperfinite II1 factor[1]. W 2013 został laureatem nagrody Sir Edmunda Whittakera, przyznawanej przez Edinburgh Mathematical Society za wkład w analizę funkcjonalną[2]. W latach 2015-2018 stypendysta fundacji Alexandra von Humboldta (stypendium dla doświadczonych uczonych).

Dorobek[edytuj | edytuj kod]

Wspólnie z Aaronem Tikuisiem oraz Wilhelmem Winterem udowodnił, że wierne ślady na ośrodkowych i nuklearnych C*-algebrach są quasi-diagonalne, co implikuje twierdzenie klasyfikacyjne dla ośrodkowych, prostych, nuklearnych C*-algebr z jedynką, mających skończony wymiar nuklearny, które w tzw. klasie UCT[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stuart Andrew White. Mathematics Genealogy Project. [dostęp 2017-08-28]. (ang.).
  2. EMS e-News 10, February 2014. [dostęp 2017-08-28].
  3. A. Tikuisis, S. White, W. Winter, Quasidiagonality of nuclear C*-algebras, Ann. of Math. (2) 185 (2017), 229–284

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stuart White. maths.gla.ac.uk. [dostęp 2017-08-28]. (ang.).