Suchy Stawek (Babia Góra)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Suchy Stawek (dawniej: Kaczmarczykowy Stawek) – niewielki, okresowy zbiornik wodny w masywie Babiej Góry w Beskidzie Żywieckim.

Niewielki stawek położony jest na wysokości 1265 m n.p.m. na północnych zboczach górnych partii Babiej Góry, w dość nisko położonym, rozległym zagłębieniu osuwiskowym u północnych podnóży Kościółków[1], na tzw. Kaczmarczykowych Szczawinach. Hugo Zapałowicz w 1880 r. wymieniał go pod nazwą "Stawek", sytuując na wysokości 1250 m n.p.m.[2] W 1913 r. Ludomir Sawicki nazwał go "Suchym Stawkiem"[3]. Bezleśne dno zagłębienia od początku XX w. nazywane jest Polanką Zapałowicza[4] lub Polaną Suchego Stawku[5].

Stawek charakteryzuje się okresowością związaną z porami roku. Usytuowany jest w strefie rozległej pokrywy rumowiskowej o znacznej miąższości, powstałej u stóp niszy osuwiskowej Kościółków[6]. Jego płytka misa, częściowo uszczelniona osadami ilastymi i organicznymi, wypełnia się wodą w czasie wiosennych roztopów oraz po większych ulewach wczesnego lata. Woda jednak w niedługim czasie w większości wsiąka w podłoże. Pozostaje jedynie kilka małych oczek wodnych oraz młaka, podtrzymywana przez znajdujące się tu źródła[4]. Źródła te charakteryzują się jednak również dużymi zmianami wydajności w ciągu roku[6]. Z końcem lata lub jesienią stawek zwykle zupełnie zanika. W takim stanie musiał widzieć go Józef Szaflarski w 1930 r., bo wspominając informacje Sawickiego z 1913 r. pisał (błędnie uważając stawek za wytwór epoki lodowej): Jeziorko to położone nieco na wschód od przełęczy Izdebczyska, jak sama nazwa wskazuje, już wtedy zapewne wysychało często, a dziś wyschło zupełnie i jedynie morena zamykająca go i zagłębienie wskazują na ślady jego istnienia[7].

Polana wokół Suchego Stawku jest znanym miejscem toków cietrzewich. Górale zwali ją dawniej „Do bąka”, ponieważ wypasane tam bydło było często atakowane przez liczne bąki bydlęce[4].

Stawek znajduje się w granicach strefy ścisłej ochrony i nie jest dostępny do zwiedzania.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Babia Góra. Mapa turystyczna 1 : 25 000, Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, Pruszków 1993
  2. Hugo Zapałowicz: Roślinność Babiej Góry [w:] "Sprawozdanie Komisji Fizjograficznej Akademji Umiejętności", Kraków 1880
  3. Ludomir Sawicki: Krajobrazy lodowcowe Zachodniego Beskidu [w:] Wydawnictwa Akademji Umiejętności, Kraków 1913
  4. a b c Władysław Midowicz (red.): Mała Encyklopedia Babiogórska, Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, Pruszków 1992, s. 84
  5. Władysław Midowicz: Nazewnictwo geograficzno-topograficzne [w:] "Park narodowy na Babiej Górze. Przyroda i człowiek" wyd. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa-Kraków 1983 ISBN 83-01-04137-4, s. 273-282
  6. a b Adam Łajczak: Wody podziemne [w:] "Park narodowy na Babiej Górze. Przyroda i człowiek" wyd. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa-Kraków 1983 ISBN 83-01-04137-4, s. 79-94
  7. Józef Szaflarski: Jeziorka Babiej Góry [w:] "Ziemia" T. XV, nr 19, 1 października 1930, Warszawa