Synagoga Tempel w Stanisławowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Synagoga Tempel we Stanisławowie
Ilustracja
Stanisławów, Synagoga Tempel, 2015 r.
Państwo

 Ukraina

Miejscowość

Iwano-Frankiwsk

Budulec

murowana

Architekt

Wilhelm Stiasny

Data budowy

1895–1899

Tradycja

reformowana

Położenie na mapie Iwano-Frankiwska
Mapa konturowa Iwano-Frankiwska, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Synagoga Tempel we Stanisławowie”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Synagoga Tempel we Stanisławowie”
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego
Mapa konturowa obwodu iwanofrankiwskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Synagoga Tempel we Stanisławowie”
Ziemia48°55′18,98″N 24°42′42,88″E/48,921939 24,711911

Synagoga Tempel w Stanisławowiesynagoga znajdująca się w Stanisławowie, obecnie Iwano-Frankiwsku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Synagoga Tempel
Synagoga, początek XX w.
Synagoga Tempel obecnie

Koncepcje budowy dużej, reformowanej synagogi w mieście narodziły się w 1887 roku wśród członków „Stowarzyszenia Postępowego”. Wkrótce Aleksander Wittels i Eliasz Fischer wraz z innymi członkami stowarzyszenia powołali komitet budowy synagogi postępowej.

W 1888 roku powstało Towarzystwo Świątyni Izraelickiej. W 1893 roku powołano zarząd, komisję budowlaną, walne zgromadzenie oraz otrzymano w darowiźnie od zarządu miasta działkę pod budowę synagogi.

Dnia 20 czerwca 1895 roku nastąpiło uroczyste wmurowanie kamienia węgielnego przez rabina Izaaka Horowitza. Został on umieszczony w fundamencie, pod drzwiami prowadzącymi do głównej sali modlitewnej. Budowa synagogi trwała cztery lata, a jej projektantem był wiedeński architekt Wilhelm Stiasny[1].

Uroczyste otwarcie synagogi nastąpiło 4 września 1899 roku z udziałem władz miasta oraz rzeszy wiernych. Podczas I wojny światowej synagoga została znacznie uszkodzona. Po zakończeniu wojny została gruntownie odrestaurowana, a w latach 1927–1929 wykonano wewnątrz nowe malowidła, z zewnątrz otynkowano oraz wymieniono dach na nowy.

Podczas II wojny światowej, po wkroczeniu wojsk niemieckich do Stanisławowa w 1941 roku, synagoga została zdewastowana. Po zakończeniu wojny została prowizorycznie wyremontowana.

Obecnie synagoga służy w połowie lokalnej społeczności żydowskiej. Mieści się w niej skromna sala modlitewna oraz biura gminy. Druga część synagogi jest wykorzystywana jako salon meblowy.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Murowany budynek synagogi wzniesiono na planie prostokąta, w stylu mauretańskim z domieszką neorenesansu. Wewnątrz w zachodniej części znajduje się przedsionek, z którego wchodziło się do głównej sali modlitewnej, którą z trzech stron otaczały galerie dla kobiet. Całość posiadała 300 miejsc siedzących.

Na ścianie wschodniej znajduje się apsyda, w której umieszczony był dawniej mauretański Aron ha-kodesz. Pierwotnie w narożnikach synagogi znajdowały się cztery wieże nakryte cebulastymi kopułami z iglicami z gwiazdami Dawida.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Broński K., Rozwój społeczno-gospodarczy Stanisławowa w latach 1867–1939, Kraków 1999, s. 56.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]