Przejdź do zawartości

Syndrom chorego budynku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Syndrom chorych budynków)

Syndrom chorych budynków (SBS, z ang. sick building syndrome) – zespół dolegliwości zdrowotnych związanych z przebywaniem w określonym budynku[1][2].

Wystąpienie przykrych dolegliwości związane jest głównie ze zbyt małą ilością świeżego powietrza w pomieszczeniu oraz z jego złą jakością. Źródłami zanieczyszczeń powietrza w pomieszczeniu mogą być organizmy żywe (np. produkty uboczne oddychania, pocenia się, grzyby), materiały budowlane i elementy wyposażenia wnętrz (np. rozpuszczalniki, impregnaty drewna, związki emitowane przez farby malarskie, azbest), systemy wentylacji i klimatyzacji (np. mikroorganizmy żyjące w nieczyszczonych przewodach wentylacyjnych), powietrze zewnętrzne (np. zanieczyszczenia chemiczne powietrza w dużych aglomeracjach miejskich) albo samo użytkowanie pomieszczeń (np. palenie tytoniu).

W 1984 roku Światowa Organizacja Zdrowia informowała, iż syndrom SBS występuje aż w 30% nowych i odnawianych budynków na świecie[3].

Objawy SBS

[edytuj | edytuj kod]

Do objawów SBS zalicza się[4]:

  • bóle i zawroty głowy
  • omdlenia
  • mdłości
  • objawy przemęczenia
  • podrażnienie błon śluzowych
  • utrudnione oddychanie

i inne dolegliwości.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Sabah A. Abdul-Wahab, Sick Building Syndrome: in Public Buildings and Workplaces, Springer Science & Business Media, 3 maja 2011, ISBN 978-3-642-17919-8 [dostęp 2017-03-06] (ang.).
  2. Pastuszka J., Syndrom chorego budynku, „Atest” (11), 2002, ISSN 0029-8220 [dostęp 2017-03-06].
  3. No, Indoor Air Facts. "4 (revised) Sick building syndrome." Environmental Protection (2011).
  4. Walter E. Goldstein, Sick Building Syndrome and Related Illness: Prevention and Remediation of Mold Contamination, CRC Press, 19 sierpnia 2010, ISBN 978-1-4398-0147-5 [dostęp 2017-03-06] (ang.).