Szczelina nad Wyżniem
Na mapach: 
49°14′47″N 19°55′04″E/49,246458 19,917886
49°14′47″N 19°55′04″E/49,246458 19,917886| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
25 m |
| Głębokość |
9 m |
| Deniwelacja |
9 m |
| Wysokość otworów |
1497 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
238 m |
| Ekspozycja otworów |
ku NE |
| Data odkrycia |
lata sześćdziesiąte XX wieku |
| Odkrywca |
S. Wójcik |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.D-12.14 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′47″N 19°55′04″E/49,246458 19,917886
| |
Szczelina nad Wyżniem (WT - 21) – jaskinia w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w Kominie Flacha w północnej ścianie Wielkiej Turni, powyżej jaskini Tunel Małołącki i Jaskini nad Wyżniem, na wysokości 1497 metrów n.p.m[1]. Długość jaskini wynosi 25 metrów, a jej deniwelacja 9 metrów[2].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinią jest ukośna, tektoniczna szczelina rozszerzająca się ku dołowi[3].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
Prawie w całej jaskini jest widno. Flora i fauna nie była badana[3].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkrył S. Wójcik z STJ KW w Zakopanem na początku lat sześćdziesiątych XX wieku[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984.
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-03-28].