Szew łzowo-szczękowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szew łzowo-szczękowy
Prawy oczodół człowieka. Kość łzowa podpisana Lacrimal bone, szczęka – Maxilla.
Kość łzowa człowieka, powierzchnia oczodołowa. Brzeg łączący się ze szczęką podpisany Articulates with Maxilla.

Szew łzowo-szczękowy (łac. sutura lacrimomaxillaris) – szew czaszki łączący kość łzową ze szczęką[1].

U człowieka składa się z dwóch odcinków przebiegających na przyśrodkowej ścianie oczodołu i bocznej ścianie jamy nosowej. Pierwszy odcinek biegnie pionowo między brzegiem przednim kości łzowej a przyśrodkowym brzegiem bruzdy łzowej wyrostka czołowego szczęki, które razem tworzą dół woreczka łzowego. Drugi odcinek szwu, poziomy, łączy tylną część brzegu dolnego kości łzowej z brzegiem przyśrodkowym powierzchni oczodołowej trzonu szczęki[2][3][4][5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Polska Akademia Nauk Wydział Nauk Medycznych, Wielki słownik medyczny, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1996, s. 1298, ISBN 83-200-1923-0.
  2. Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 368.
  3. Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 413–414.
  4. Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 363–365.
  5. Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 418–419.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, ISBN 978-83-200-4323-5.