Szew czołowo-szczękowy
Szew czołowo-szczękowy (łac. sutura frontomaxillaris) – szew czaszki łączący kość czołową z kośćmi szczękowymi[1].
U człowieka jest krótkim szwem łączącym brzeg górny wyrostka czołowego szczęki z częścią nosową kości czołowej[2][3]. Przyśrodkowo oba szwy czołowo-szczękowe przedłużają się w szew czołowo-nosowy, łączący kość czołową z kośćmi nosowymi[4].
Zarasta (kostnieje) u psa domowego w 10–15 roku życia[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kazimierz Krysiak, Henryk Kobryń, Franciszek Kobryńczuk, Anatomia zwierząt. 1. Aparat ruchowy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 233–236, ISBN 978-83-01-16822-3.
- ↑ Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 368.
- ↑ Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 415.
- ↑ Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 313.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, ISBN 978-83-200-4323-5.
