Szew skroniowo-jarzmowy
Szew skroniowo-jarzmowy (łac. sutura temporozygomatica) – szew czaszki łączący kość skroniową z kością jarzmową[1].
U człowieka jest szwem zębatym, przebiegającym skośnie na łuku jarzmowym (na bocznej ścianie czaszki), łącząc brzeg przedni wyrostka jarzmowego części łuskowej kości skroniowej z brzegiem tylnym wyrostka skroniowego kości jarzmowej[2][3].
Zarasta (kostnieje) u psa domowego w 4–5 roku życia, a u konia domowego w 7–10 roku życia[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kazimierz Krysiak , Henryk Kobryń , Franciszek Kobryńczuk , Anatomia zwierząt. 1. Aparat ruchowy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 233–236, ISBN 978-83-01-16822-3 .
- ↑ Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 315–316.
- ↑ Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 377.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Adam Bochenek , Michał Reicher , Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, ISBN 978-83-200-4323-5 .