Szkółka sadownicza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Drzewka owocowe w szkółce we Francji

Szkółka sadownicza – obszar gruntu, na którym produkuje się drzewa i krzewy owocowych oraz sadzonek truskawek przeznaczone do zakładania sadów i plantacji roślin jagodowych.

Obejmuje wszystkie etapy produkcji drzewek owocowych i krzewów jagodowych w pierwszym okresie ich życia, od zbioru nasion poprzez produkcję podkładek, zrazów i sadzonek, aż do wyprodukowania gotowych drzewek i krzewów.

Działy szkółkarstwa sadowniczego[edytuj | edytuj kod]

Szkółkarstwo sadownicze, ze względu na specyficzny i różnorodny sposób rozmnażania i produkcji roślin sadowniczych, stosuje odmienne i różne technologie uprawowe, które wyodrębniają w tej działalności kilka tzw. rodzajów produkcji szkółkarskiej. I tak, wyodrębnia się:

  • szkółki drzewek;
  • sady do pozyskiwania nasion- służących do produkcji podkładek generatywnych;
  • plantacje podkładek generatywnych;
  • plantacje podkładek wegetatywnych;
  • plantacje drzew (odmian) do pozyskiwania zrazów (zraźnik);
  • plantacje mateczne krzewów, bylin do pozyskiwania sadzonek;
  • szkółki krzewów.

Ocena materiału szkółkarskiego[edytuj | edytuj kod]

W Polsce dobry materiał szkółkarski podlega kwalifikacji (ocenie) przez Państwową Inspekcję Ochrony Roślin i Nasiennictwa (PIORiN)[1]. Materiał szkółkarski podlega kilkuetapowej ocenie w czasie (art. 38 ust. 3 ustawy o nasiennictwie). Kwalifikację otrzymują rośliny poddane:

  • ocenie polowej,
  • ocenie cech zewnętrznych,
  • ocenie laboratoryjnej – w zależności od gatunku i kategorii
  • ocenie tożsamości odmianowej – wyłącznie materiał kategorii elitarny.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Praca zbiorowa: Sadownictwo i szkólkarstwo. Warszawa: PWRiL, 1985. ISBN 83-09-00437-0.