Tętnica przeponowa dolna
Tętnica przeponowa dolna (łac. arteria phrenica inferior) – w anatomii człowieka odgałęzienie aorty, odchodzące od niej obustronnie na poziomie dwunastego kręgu piersiowego (Th12) tuż pod rozworem aortowym przepony, a powyżej odejścia pnia trzewnego. Tętnice przeponowe dolne biegną po spodniej stronie części lędźwiowej przepony w górę, w bok i do przodu. Prawa przechodzi za żyłą główną dolną zaś lewa za przełykiem[1].
Oddają następujące gałęzie:
- tętnica nadnerczowa górna
- gałąź boczna – zaopatruje część żebrową przepony
- gałąź przyśrodkowa – zaopatruje środek ścięgnisty przepony
- drobne gałązki do wątroby i żyły głównej dolnej (prawa), przełyku (lewa) i do otrzewnej (obie)[1]
Tętnice przeponowe cechuje duża zmienność osobnicza. Czasem występują dodatkowe tętnice przeponowe dolne, mogą odchodzić od aorty wspólnym pniem, lub zaczynać się powyżej rozworu aortowego w przeponie. W 45% odchodzą od pnia trzewnego, w 6% od tętnicy nerkowej. Mogą też być gałęzią tętnicy żołądkowej lewej lub tętnicy wątrobowej wspólnej[1].
Na wczesnym etapie rozwoju embrionalnego tętnice przeponowe dolne są parzystymi gałęziami trzewnymi aorty, których głównym zadaniem jest zaopatrywanie w krew nadnerczy[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 272, ISBN 978-83-200-3257-4.
