Żyła główna dolna
Żyła główna dolna, żyła próżna dolna, żyła czcza dolna (ang. inferior vena cava - IVC, łac. vena cava inferior) – w anatomii człowieka pień żylny zbierający krew z podprzeponowej połowy ciała i uchodzący do prawego przedsionka serca.
Przebieg
[edytuj | edytuj kod]Żyła główna dolna powstaje z połączenia żył biodrowych wspólnych. Łączą się one pod kątem 60–65 stopni, do przodu od krążka międzykręgowego położonego między czwartym a piątym kręgiem lędźwiowym, około 1–2 cm poniżej rozdwojenia aorty. Biegnie pionowo ku górze wzdłuż prawego brzegu kręgosłupa po prawej stronie aorty. Na poziomie pierwszego kręgu lędźwiowego zbacza na stronę prawą i dochodzi do powierzchni przeponowej wątroby, gdzie przebiega w bruździe żyły głównej (biorąc istotny udział w umocowaniu tego narządu[1]). Przechodzi przez otwór żyły głównej (ang. caval opening, łac. foramen venae cavae) w przeponie i wchodzi do klatki piersiowej. Zagina się tam silnie do przodu i w lewo, przechodzi przez osierdzie i uchodzi do tylno-dolnej części prawego przedsionka.
Rozmiary
[edytuj | edytuj kod]Składa się z dwóch części: części brzusznej i krótkiej części piersiowej. Długość zwykle wynosi około 22–25 cm (z czego 2–3 cm przypada na część piersiową). Średnica żyły na dole wynosi około 20–22 mm i wzrasta w miarę dochodzenia kolejnych dopływów. W końcowym odcinku ma średnicę około 30–32 mm.
Stosunki anatomiczne
[edytuj | edytuj kod]Część brzuszna
[edytuj | edytuj kod]- ku tyłowi:
- kręgosłup
- tętnice lędźwiowe prawe
- tętnica nerkowa prawa
- tętnica nadnerczowa środkowa prawa
- tętnica przeponowa dolna prawa
- mięsień lędźwiowy większy prawy – brzeg przyśrodkowy
- pień współczulny prawy
- węzły chłonne
- po stronie lewej:
- część brzuszna aorty
- przepona – prawa odnoga
- po stronie prawej:
- mięsień lędźwiowy większy prawy
- moczowód
- nerka prawa
- nadnercze prawe
- do przodu:
- tętnica biodrowa wspólna prawa
- nasada krezki jelita cienkiego
- tętnica jądrowa prawa – u mężczyzn
- tętnica jajnikowa prawa – u kobiet
- otrzewna ścienna
- dwunastnica – dolna część
- trzustka – głowa
- żyła wrotna
- wątroba – część tylna powierzchni przeponowej
Część piersiowa
[edytuj | edytuj kod]- odcinek zewnątrzosierdziowy:
- opłucna
- płuco prawe – podstawa
- błona oskrzelowo-osierdziowa
- odcinek wewnątrzosierdziowy:
- pokryty dookoła blaszką trzewną osierdzia
Dopływy[a]
[edytuj | edytuj kod]- gałęzie ścienne
- żyły przeponowe dolne[2] (venae prenicae inferiores)
- żyły lędźwiowe (venae lumbales)
- gałęzie trzewne
- żyły biodrowe wspólne (venae iliacae communes)
- żyła krzyżowa pośrodkowa[3] (vena sacralis mediana)
- żyły wątrobowe (venae hepaticae)
- żyły nerkowe (venae renales)
- żyła nadnerczowa prawa (vena suprarenalis dextra)
- żyła jądrowa prawa (vena testicularis dextra)
- żyła jajnikowa prawa (vena ovariva dextra)
Odmiany
[edytuj | edytuj kod]- żyła główna dolna może nie występować[b]
- w przypadku odwrotnego ułożenia trzewi znajduje się po lewej stronie aorty brzusznej i przez przeponę przechodzi przez rozwór aortowy
- żyła główna dolna może być podwójna[c]
- do żyły głównej dolnej mogą uchodzić
- żyła nadnerczowa lewa
- żyła jądrowa lewa
- żyła jajnikowa lewa
Zespolenia
[edytuj | edytuj kod]- poprzez żyły lędźwiowe (które obustronnie łączy żyła lędźwiowa wstępująca, uchodzące do żył nieparzystych obustronnie, a w dolnej części łączące się z żyłą biodrową wspólną) z żyłą główną górną.
Zastawki
[edytuj | edytuj kod]Żyła główna dolna posiada tylko jedną zastawkę położoną w ujściu do prawego przedsionka serca[d].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W przebiegu nadprzeponowym żyła główna dolna nie ma żadnych dopływów – z tamtego obszaru krew zbiera żyła nieparzysta.
- ↑ Wówczas żyły wątrobowe uchodzą bezpośrednio do prawego przedsionka, a pozostałe dopływy jednej z żył nieparzystych.
- ↑ Końcowy odcinek żyły głównej dolnej jest zawsze pojedynczy.
- ↑ Zastawka ta ma znaczenie jedynie w trakcie życia płodowego i u osób dorosłych jest uwsteczniona.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wiesław Łasiński: Anatomia Topograficzna i Stosowana. T. 2. Warszawa: PZWL, 1991, s. 100. ISBN 83-200-0798-4.
- ↑ Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia Człowieka. T. III. Warszawa: PZWL, 1993, s. 416. ISBN 83-200-1628-2.
- ↑ Sobotta. Atlas Anatomii człowieka. Friedrich Paulsen (red.), Jens Waschke (red.), Witold Woźniak (red. IV wyd. pol.), Kazimierz S. Jędrzejewski (red. IV wyd. pol.). T. 2. Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 2012, s. 228. ISBN 978-83-7609-709-1.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia Człowieka. T. III. Warszawa: PZWL, 1993, s. 415–417. ISBN 83-200-1628-2.
- Wiesław Łasiński: Anatomia Topograficzna i Stosowana. T. 2. Warszawa: PZWL, 1991, s. 200 i 201. ISBN 83-200-0798-4.