Tức Lự

Tức Lự
Miejsce urodzenia	Chu Minh
Miejsce śmierci	świątynia Thông Thánh (?)
Szkoła	Vô ngôn thông
Linia przekazu; Dharmy zen	Minh Trí
Nauczyciel	Thông Thiền
Następca	Ứng Vương
Zakon	Thiền

Tức Lự – wietnamski mistrz thiền ze szkoły vô ngôn thông. Znany był także jako Tính Lự.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z Chu Minh. Jako dziecko był genialny i przestudiował całą konwencjonalną literaturę. Pewnego dnia porzucił wszystko, co robił. Został uczniem i służącym świeckiego mistrza thiền Thônga Thiềna.

Pewnego dnia tuż po letnim odosobnieniu medytacyjnym Tức Lự wykonał pułapkę i zastrzelił pluszcza. Podniósł go i podarował Thông Thiềnowi. Wstrząśnięty mistrz spytał: "Jesteś mnichem, dlaczego dopuściłeś się zabójstwa? Co zrobisz z przyszłą odpłatą?" Tức Lự powiedział: "W tym czasie nie widziałem tam zwierzęcia, ani nie widziałem tam mojego ciała, ani nie miałem wiedzy o odpłacie za zabijanie. Dlatego zrobiłem, co zrobiłem." Thông Thiền wiedział, że Tức Lự jest przekazicielem Dharmy, więc zaprosił go do swojego prywatnego pokoju, aby tam przekazać mu Dharmę. Powiedział: "Jeśli działasz na tym poziomie, nawet jeśli popełnisz pięć czy siedem grzechów, wciąż osiągniesz stan Buddy." Mnich, który stał obok i podsłuchiwał, wykrzyknął: "Co za nieszczęście! Nawet jeśli zdarzają się takie rzeczy, nie wziąłbym ich!" Thông Thiền krzyknął: "Złodziej! Złodziej! Nie pozwólcie temu złemu człowiekowi wyjść!" Po tych słowach Tức Lự został oświecony^[1].

Zmarł prawdopodobnie w swojej świątyni Thông Thánh w wiosce Chu Minh, w prefekturze Thiên Đức,

Linia przekazu Dharmy zen[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.

33/6. Huineng (638-713)
- 34/7. Nanyue Huairang (677-744) szkoła hongzhou
  - 35/8. Mazu Daoyi (707-788)
- 36/9. Baizhang Huaihai (720-814)
  - 37/10/1. Vô Ngôn Thông (759-826) Wietnam - szkoła vô ngôn thông
    - 38/11/2. Cảm Thành (zm. 860)
      - 39/12/3. Thiện Hội (zm. 900)
        40/13/4. Vân Phong (zm. 956)
        41/14/5. Khuông Việt (933-1011)
        42/15/6. Đa Bảo (zm. po 1028)
        43/16/7. Định Hương (zm. 1051)
        44/17/8. Viên Chiếu (999-1090)
        45/18/9. Thông Biện (zm. 1134)
        46/19/10. Biện Tâi (bd)
        
        46/19/10. Đạo Huệ (zm. 1173)
        47/20/11. Tịnh Lực (1112-1175)
        
        47/20/11. Trí Bảo (zm. 1190)
        
        47/20/11. Trường Nguyên (1110-1165)
        
        47/20/11. Minh Trí (zm. 1196)
        48/21/12. Quảng Nghiêm (1122-1190
        49/22/13. Thường Chiếu (zm. 1203)
        50/23/14. Thông Thiền (zm. 1228) laik
        51/24/15. Tức Lự (bd)
        52/25/16. Ứng Vương (bd) laik
        
        50/23/14. Thần Nghi (zm. 1216)
        51/24/15.. Ẩn Không (bd)
        
        47/20/11. Tín Học (zm. 1190)
        
        47/20/11. Tịnh Không (1091-1170)
        
        47/20/11. Dại Xả (1120-1180)
        
        44/17/8. Cứu Chỉ
        
        44/17/8. Bảo Tính (zm. 1034)
        
        44/17/8. Minh Tâm (zm. 1034)
        
        43/16/7. Thiền Lão
        44/17/8. Quảng Trí
        45/18/9. Mãn Giác (1052-1096)
        46/19/10. Bổn Tịnh (1100-1176)
        
        45/18/9. Ngộ Ấn (1020-1088)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Cuong Tu Nguyen. Zen in Medieval Vietnam. A Study and Translation of the 'Thiền Uyển Tập Anh'. Str. 161

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Cuong Tu Nguyen. Zen in Medieval Vietnam. A Study and Translation of the 'Thiền Uyển Tập Anh'. University of Hawai'i Press, Honolulu. 1997. Str. 481. ISBN 0-8248-1948-9

[1] Cuong Tu Nguyen. Zen in Medieval Vietnam. A Study and Translation of the 'Thiền Uyển Tập Anh'. Str. 161

[1]