Taśma izolacyjna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Taśma izolacyjna w typowym kolorze czarnym
Taśma izolacyjna z zastosowanym kodem kolorów, kolor przyjęty przewodu ochronnego (PE)

Taśma izolacyjna (elektroizolacyjna) – rodzaj taśmy klejącej służącej do izolowania przewodów elektrycznych i innych obiektów przewodzących prąd elektryczny. Wykonana zwykle z PCW, dzięki czemu jest elastyczna i posiada dobre własności izolacyjne.

Kod kolorów[edytuj | edytuj kod]

Dla taśm izolacyjnych stosowane są podobne zasady kodowania jak dla przewodów zgodnie z obowiązująca normą. Od 2004 obowiązująca jest dla przewodów norma PN-EN 60446:2004 Zasady podstawowe i bezpieczeństwa przy współdziałaniu człowieka z maszyną, oznaczanie i identyfikacja - Oznaczenia identyfikacyjne przewodów barwami albo cyframi.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Taśma izolacyjna zwykle stosowana jest do:

  • izolowania elektrycznego
  • owijania i wiązania przewodów i kabli
  • oznaczania przewodów kolorami (tzw. kodowanie)
  • mocowania i wzmacniania przewodów i połączeń
  • maskowanie i zabezpieczanie przewodów i połączeń
  • sklejania, łączenia, naprawiania i owijania przewodów
  • wodoodpornego uszczelniania połączeń
  • w ciepłownictwie, wentylacji i klimatyzacji.