Tawuła japońska

Tawuła japońska
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	różowce
Rodzina	różowate
Rodzaj	tawuła
Gatunek	tawuła japońska
	Nazwa systematyczna
	Spiraea japonica L. f.; Suppl. pl. 262. 1782
Synonimy
	Spiraea ×bumalda Burv.; Spiraea bullata Maxim;
	Spiraea ×bumalda Burv.; Spiraea bullata Maxim;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Tawuła japońska, t. Bumalda, t. drobna (Spiraea japonica L.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny różowatych. Pochodzi z Azji, z obszaru Chin, Japonii i Korei^[3]. W Polsce jest uprawiany jako roślina ozdobna. Oprócz odmian pochodzących od typowej formy tego gatunku znajdują się w uprawie także kultywary i mieszańce tawuły oznaczane jako Spiraea hybr.

Morfologia

Pokrój: Krzew o wysokości do 1 m, zwartym pokroju i sztywnych, wzniesionych pędach. Jest jedną z najniższych tawuł.
Liście: Jajowate, ostro zakończone, dość duże, piłkowane.
Kwiaty: U typowej formy są drobne, różowe o długich pręcikach, zebrane w luźne baldachogrona. Kwitnie od czerwca do września.

Zastosowanie

Roślina ozdobna: jest uprawiana ze względu na swoje ozdobne liście, kwiaty i ładny, gęsty pokrój. Doskonale komponuje się z innymi roślinami. Może być uprawiana na rabatach, w ogrodach skalnych, doskonale także nadaje się na niskie żywopłoty. Istnieją odmiany ozdobne o różnych kolorach kwiatów oraz o barwnych liściach.

Uprawa

Uprawiana jest z półzdrewniałych sadzonek, które pozyskuje się późnym latem. Wymaga stanowiska słonecznego i dobrej, dobrze nawożonej gleby. Aby ładnie wyglądała i miała zwarty pokrój, należy ją corocznie przycinać wczesną wiosną ok. 20–30 cm ponad ziemią. Nie pozbawia jej to kwiatów, kwitnie bowiem na jednorocznych pędach. Cięcie znosi dobrze, może być używana na strzyżone żywopłoty (przycinanie może nie odbywać się co roku jednak wtedy kwitnięcie jest mniej obfite). Jest odporna na choroby i szkodniki, dodatkowo nie wymaga osłaniania jej na zimę gdyż jest mrozoodporna^[4].

Odmiany uprawne (wybór)

'Albiflora' – o jasnozielonych liściach i białych kwiatach
'Anthony Waterer' – młode liście są czerwonawe, starsze stają się złotożółte, pędy brązowe.
'Bullata' – roślina niska, o bardzo małych liściach (do 1,5 cm długości) i ciemnoróżowych, potem czerwieniejących kwiatach
'Golden Priness' – o liściach wiosną żółtozielonych, potem jasnozielonych i ciemnoróżowych kwiatach
'Goldflame' – o żółtych liściach
'Macrophylla' – o dużych liściach (do 15 cm długości), jesienią przebarwiających się kolor purpurowy i szkarłatno-czerwony

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-20] (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2009-03-20].
↑ Anna Śmiałek: Tawuła japońska – Wymarzony Ogród. 2013. [dostęp 2013-04-10]. (pol.).

Bibliografia

Encyklopedia roślin. [dostęp 2008-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-01-30)].
Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999. ISBN 83-7073-188-0.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-20] (ang.).

[3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2009-03-20].

[wo-page-4] Anna Śmiałek: Tawuła japońska – Wymarzony Ogród. 2013. [dostęp 2013-04-10]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]