Teoria złożeń

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Synteza kwasu arystolochowego. Synteza złożonych związków chemicznych wymaga wielu kroków. Im więcej kroków potrzeba do syntezy danego związku, tym większe jest prawdopodobieństwo, że w jego tworzeniu miał miejsce proces selekcji (w tym selekcji biologicznej lub technologicznej).

Teoria złożeń (ang. assembly theory) charakteryzuje złożoność obiektu definiowanego nie jako zbiór cząstek w przestrzeni lecz na podstawie historii jego złożenia. W zastosowaniu do złożoności związków chemicznych jest to pierwsza technika możliwa do zweryfikowania eksperymentalnie, w przeciwieństwie do innych algorytmów, w przypadku których brakuje możliwości eksperymentalnej weryfikacji[1][2].

Teoria złożeń została opracowana w 2017 roku przez zespół, kierowany przez chemika Leroya Cronina na Uniwersytecie w Glasgow[3][4].

Teoria złożeń określa złożoność danego obiektu w funkcji liczby niezależnych elementów i ich liczebności. Aby obliczyć stopień złożoności obiektu, dzieli się go rekurencyjnie na części składowe, przy czym „przestrzeń złożeń” (ang. assembly space) tego obiektu definiuje się jako ścieżkę, za pomocą której można złożyć dany obiekt z części elementarnych[1]. „Indeks złożenia” (ang. assembly index) definiuje się jako najmniejszą liczbę kroków koniecznych do złożenia obiektu[1]. W przypadku takiej najkrótszej ścieżki przestrzeń złożeń odpowiada minimalnej pamięci, czyli minimalnej liczbie operacji niezbędnych do złożenia danego obiektu z obiektów, które mogły istnieć w jego przeszłości. Złożenie (ang. assembly) definiuje się jako całkowitą selekcję niezbędną do wytworzenia zespołu obserwowanych obiektów[1]. Dla zespołu zawierającego obiektów, z których to obiekty unikalne, złożenie jest zdefiniowane jako

,

gdzie obiekty typu występują razy i mają indeks złożenia [1].

Na przykład ciąg „abrakadabra” zawiera pięć unikalnych liter (a, b, k, d i r) i ma długość jedenastu liter. Można je złożyć z jego składników jako a + b --> ab + r --> abr + a --> abra + k --> abrak + a --> abraka + d --> abrakad + abra --> abrakadabra, co wymaga siedmiu kroków ponieważ „abra” została złożona już na wcześniejszym etapie. Podobny ciąg „abrakadrbaa” o tej samej długości nie ma powtórzeń, więc jego indeks złożenia wynosi dziesięć.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Marshall SM, Mathis C, Carrick E. Identifying molecules as biosignatures with assembly theory and mass spectrometry. „Nature Communications”. 12 (3033), 24 May 2021. DOI: 10.1038/s41467-021-23258-x. PMID: 34031398. PMCID: PMC8144626. Bibcode2021NatCo..12.3033M. 
  2. Abhishek Sharma, Dániel Czégel, Michael Lachmann, Christopher P. Kempes, Sara I. Walker, Leroy Cronin. Assembly theory explains and quantifies selection and evolution. „Nature”. 622 (7982), 25 Oct 2023. DOI: 10.1038/s41586-023-06600-9. 
  3. Kira Welter: Exploiting evolution to explore chemical space shows promise for drug discovery. Chemistry World, 13 October 2021.
  4. Stuart M. Marshall. A probabilistic framework for identifying biosignatures using Pathway Complexity. „Philosophical Transactions of the Royal Society A: Mathematical, Physical and Engineering Sciences”. 375 (2109), 2017. DOI: 10.1098/rsta.2016.0342. arXiv:1705.03460. PMID: 29133442. PMCID: PMC5686400. Bibcode2017RSPTA.37560342M.