Teraźniejsza Prawda
| Częstotliwość |
od rocznika do kwartalnika |
|---|---|
| Państwo | |
| Organ prasowy | |
| Tematyka |
chrześcijańska |
| Język |
9 języków |
| Pierwszy numer | |
| Redaktor naczelny |
Leon Snyder |
| Średni nakład |
w j. pol. 2000 egz. |
| Format |
A4 |
| Liczba stron |
16 |
| ISSN | |
| Strona internetowa | |
Teraźniejsza Prawda i Zwiastun Chrystusowej Epifanii (ang. The Present Truth and Herald of Christ's Epiphany) – kwartalnik chrześcijański wydawany od 1920 przez Laymen's Home Missionary Movement. Pierwszy okazjonalny numer w języku angielskim ukazał się 9 grudnia 1918 roku. Pierwszym redaktorem pisma był Paul S.L. Johnson. Ukazuje się w 9 językach[a], z częstotliwością od jednego do czterech numerów w roku.
Historia czasopisma w Polsce
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy numer Teraźniejszej Prawdy w języku polskim ukazał się w 1921 roku w Stanach Zjednoczonych. Po dwuletniej przerwie spowodowanej brakiem zainteresowania polską edycją, pismo od numeru drugiego, w styczniu 1923 roku zaczęło się ukazywać regularnie jako dwumiesięcznik[1]. Po wznowieniu wydawania P.S.L. Johnson rozsyłał czasopismo bezpłatnie na wszystkie adresy Badaczy Pisma Świętego dostarczone przez jego zwolenników skutkiem czego trafiało ono nawet do osób, które sobie tego nie życzyły i było odsyłane na adres redakcji[2]. Z tego względu od 1924 roku wydawca wprowadził subskrypcję[3]. Podczas II wojny światowej Teraźniejsza Prawda w języku polskim się nie ukazywała, ostatni numer 102 ukazał się we wrześniu 1939 roku, a następny 103 w styczniu roku 1946.
Zarządzeniem z 3 maja 1952 roku Marian Mikołajczyk pełniący obowiązki Naczelnego Dyrektora Głównego Urzędu Kontroli Prasy Publikacyj i Widowisk odebrał debit pocztowy na sprowadzanie Teraźniejszej Prawdy do Polski z zagranicy[4] – ostatni numer dotarł w maju 1952. Ostatni numer oficjalnie powielono w Polsce w listopadzie 1952 ale na kolejne nie wyraziła zgody cenzura[5]. Kolejne numery do 174 nielegalnie sprowadzał i odbijał na powielaczu w nakładzie ok. 500 egz. zbór w Lublinie[6]. W listopadzie 1957 roku ukazał się pierwszy numer oficjalnie wydany w Polsce (175). Numer ten miał nakład 1350 egzemplarzy i był drukowany na powielaczu. W 2013 roku nakład w języku polskim wyniósł 2000 egz. Pismo ma objętość 16 stron[7].
Tematyka
[edytuj | edytuj kod]Czasopismo jest w całości poświęcone omawianiu tematyki biblijnej oraz różnych aspektów codziennego życia chrześcijańskiego. Porusza tematy związane z ewangelizacją, wychowaniem i życiem społecznym. Wszelkie podejmowane zagadnienia są konfrontowane z treścią Pisma Świętego, jako jedynej reguły wiary. Porusza bardziej zaawansowane tematy teologiczne niż Sztandar Biblijny.
Siedziba
[edytuj | edytuj kod]- Świecki Ruch Misyjny „Epifania”
- Poznań
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Są to edycje: angielska, francuska, kannada, litewska, malajalam, niemiecka, polska, tamilska i ukraińska.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ P.S.L. Johnson. Wiadomości dla ogólnego zainteresowania. „Teraźniejsza Prawda”. II, s. 16, styczeń/luty 1923.
- ↑ P.S.L. Johnson. Wiadomości dla ogólnego zainteresowania. „Teraźniejsza Prawda”. II, s. 80, wrzesień/październik 1923.
- ↑ P.S.L. Johnson. Wiadomości dla ogólnego zainteresowania. „Teraźniejsza Prawda”. II, s. 96, listopad/grudzień 1923.
- ↑ M.P. z 1952 r. nr 039, poz. 571
- ↑ Marek T. Glogier. Przegląd czasopism polskich mniejszości religijnych w latach 1944-1990. „Kwartalnik Historii Prasy Polskiej”. XXXII/1, s. 89, 1993. ISSN 0137-2998.
- ↑ Julian Grzesik: Świecki Ruch Misyjny Epifania przekształcony na osobę prawną. Lublin: SOWA Sp. z o.o., 2007, s. 126, seria: Historia ruchu Badaczy Pisma Świętego.
- ↑ Paweł Ciecieląg, dr Mikołaj Haponiuk, Olga Lewandowska, Małgorzata Krzysztofik: Wyznania religijne. Stowarzyszenia narodowościowe i etniczne w Polsce 2009-2011. Warszawa: GUS, 2013, s. 79. ISBN 978-83-7027-519-8.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Epifania: Archiwalne numery „Teraźniejszej Prawdy”. sztandar-biblijny.pl. [dostęp 2015-08-24].