Test Cramptona
Test Cramptona – próba służąca do oceny wpływu autonomicznego układu nerwowego na układ krążenia, pośrednio wskazujący na wydolność fizyczną (wytrenowanie) organizmu.
Test przeprowadza się mierząc ciśnienie tętnicze oraz tętno w pozycji leżącej oraz w chwilę po wstaniu.
Osoba badana powinna leżeć przez 10 minut. Po tym czasie wykonuje się pomiar tętna i ciśnienia skurczowego (wciąż w pozycji leżącej). Następnie osoba badana wstaje i po 2 minutach w pozycji stojącej mierzy się tętno i ciśnienie skurczowe.
Indeks Cramptona oblicza się ze wzoru:
IC = 25 (3,15 + DTS * DPA/20 )
gdzie DTS jest różnicą ciśnienia skurczowego krwi, a DPA oznacza różnicę tętna.
Idealną wartością (rzadko osiąganą) jest IC=100. Za bardzo dobre uznaje się wyniki 95 i więcej. Dobre wyniki to IC w zakresie 80-94, dostateczne 65-79. Wyniki poniżej 65 świadczą o złej kondycji lub innych problemach zdrowotnych.
Test Cramptona nie nadaje się do przewidywania wydolności fizycznej osób starszych[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Andrzej Magiera, Katarzyna Kaczmarczyk, Ida Wiszomirska: Wartość diagnostyczna testu Cramptona (próba ortostatyczna) u osób w podeszłym wieku. De Gruyter, 2013-08-27. [dostęp 2014-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-21)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- db: Próba Cramptona - oceń swoją wydolność fizyczną. Sportconnect, 2013-01-25. [dostęp 2014-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-21)].
- Alicja Urbańska: Ocena wydolności ortostatycznej układu krążenia zawodników karate i judo. Czytelnia Medyczna, 1999-07. [dostęp 2014-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-21)].