Przejdź do zawartości

Test Shapiro-Francia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Test Shapiro-Francia (ang. Shapiro–Francia test) – test statystyczny służący do sprawdzenia, czy analizowane dane pochodzą z rozkładu zbliżonego do normalnego. Test stanowi modyfikację (uproszczenie) powstałego wcześniej testu Shapiro-Wilka. Jego twórcami są Samuel Sanford Shapiro i R. S. Francia, którzy w 1972 r. opublikowali artykuł pt. An approximate analysis of variance test for normality[1].

Test Shapiro-Francia przyjmuje wartości z przedziału od 0 do 1. Wartości zbliżone do liczby 1 oznaczają, że dane są zbliżone do kształtu rozkładu normalnego. Wartości zbliżone do 0 oznaczają, że dane nie są zbliżone kształtem do rozkładu normalnego[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Shapiro, S. S., & Francia, R. S. (1972). An approximate analysis of variance test for normality. "Journal of the American Statistical Association", 67(337), 215-216.
  2. Ahmad, Fiaz; Khan, Rehan Ahmad (2015). A power comparison of various normality tests. "Pakistan Journal of Statistics and Operation Research". 11 (3). Lahore, Pakistan: College of Statistical and Actuarial Sciences, University of the Punjab: 331–345. doi:10.18187/pjsor.v11i3.845. ISSN 2220-5810.