The Everlasting Mercy
The Everlasting Mercy (ang. Wieczne miłosierdzie albo Wielkie miłosierdzie[1]) – poemat angielskiego poety Johna Masefielda, opublikowany w 1911[1]. Utwór jest wyznaniem byłego kłusownika[1]. Dla współczesnych poety – jak podkreśla Przemysław Mroczkowski – był kontrowersyjny ze względu na użyty w nim potoczny język[1][2]. W poemacie pojawiła się tematyka bokserska[3].
- The five and forty human faces
- Inflamed by drink and going to races,
- Faces of men who'd never been
- Merry or true or live or clean;
- Who'd never felt the boxer's trim
- Of brain divinely knit to limb,
- Nor felt the whole live body go
- One tingling health from top to toe;
- Nor took a punch nor given a swing,
- But just soaked deady round the ring
- Until their brains and bloods were foul
- Enough to make their throttles howl,
- While we whom Jesus died to teach
- Fought round on round, three minutes each.
John Masefield, The Everlasting Mercy
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Przemysław Mroczkowski: Historia literatury angielskiej. Zarys. Wrocław: Ossolineum, 1981, s. 550-551. ISBN 83-04-00784-3.
- ↑ John Masefield, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-02-20] (ang.).
- ↑ boxing - Ring, rules, and equipment, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-02-20] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- John Masefield: The Everlasting Mercy. Archive.org, 1912. [dostęp 2017-02-20]. (ang.).