Przejdź do zawartości

Tiamat

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tiamat
bogini bogini-matka, personifikacja słonych wód oceanu
Występowanie

mitologia babilońska

Teren kultu

starożytna Mezopotamia

Rodzina
Mąż

Abzu

Tiamat – w mitologii babilońskiej bogini-matka, personifikacja słonych wód oceanu, należała do pierwszego pokolenia bóstw. Apsu – partner Tiamat – kojarzony był natomiast z wodami słodkimi[1].

Tiamat była matką młodszej generacji bogów. Została zabita przez Marduka, który z jej przepołowionego ciała utworzył Ziemię i sklepienie nieba. Z jej głowy i piersi zostały stworzone góry, natomiast z jej oczu wypłynęły Tygrys i Eufrat[1].

Jej walka z Mardukiem została opisana w eposie o stworzeniu świata Enuma elisz.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Mitologie Świata – Ludy Mezopotamii. New Media Concept sp. z o.o., 2007, s. 94. ISBN 978-83-89840-14-1.