Tiohemiacetale

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Tiohemiacetale – grupa siarkoorganicznych związków chemicznych, siarkowych analogów hemiacetali[1].

Tiohemiacetale dzielą się na[1]:

  • monotiohemiacetale o wzorze ogólnym R2C(SR')OH lub R2C(OR')SH (R' ≠ H),
    • monotiohemiketale, gdy R ≠ H,
  • ditiohemiacetale o wzorze ogólnym R2C(SR')SH (R' ≠ H),
    • ditiohemiketale, gdy R ≠ H.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Thiohemiacetals, [w:] A.D. McNaught, A. Wilkinson, Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI: 10.1351/goldbook.T06355, ISBN 0-9678550-9-8 (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tiohemiacetale&oldid=51949618”