Towarzystwo Kolonii Letnich dla Ubogiej i Słabowitej Dziatwy Warszawy

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Towarzystwo Kolonii Letnich dla Ubogiej i Słabowitej Dziatwy Warszawy – polska organizacja społeczna, której celem działania była organizacja kolonii letnich dla ubogich dzieci warszawskich.

Jedną z doraźnych form pomocy najuboższym dzieciom Warszawy były organizowane od 1881 kolonie letnie. Ich propagatorem i organizatorem był w Królestwie Polskim dr Stanisław Markiewicz. W 1896 (lub 1894[1]) działalność organizacyjna w tym zakresie została zalegalizowana przez władze rosyjskie i zatwierdziły one statut Towarzystwa. Rejestracja i rozwój działalności wpłynął na zainteresowanie społeczne tematyką kolonii dziecięcych, a także zwiększył ilość darowizn na ten cel. Działalność Towarzystwa była wzorem dla innych organizatorów kolonii na terenie Królestwa Polskiego, Wielkiego Księstwa Poznańskiego oraz Galicji[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Mikołaj Brenk, Działalność dobroczynna i filantropijna na ziemiach polskich w czasie niewoli narodowej. Zarys problematyki, w: red. Anna Knocińska, Radosław Frąckowiak, POMOC- WSPARCIE – RATOWNICTWO. O optymalizacji rozwoju i edukacji człowieka na różnych etapach życia, Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań-Gniezno, 2017, s. 530
  2. ↑ Ewa Kula, Wprowadzenie do badań nad dziejami kolonii dziecięcych na Kielecczyźnie w latach 1918-1939, w: Studia Pedagogiczne. Problemy Społeczne, Edukacyjne i Artystyczne, nr 9/1994, s. 90
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Towarzystwo_Kolonii_Letnich_dla_Ubogiej_i_Słabowitej_Dziatwy_Warszawy&oldid=58178522”