Trałowce rzeczne typu Neštin
 „Novi Sad” | |
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Użytkownicy | |
| Stocznia |
Brodotehnika (Belgrad) |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
64 t standardowa |
| Długość |
27 m |
| Szerokość |
6,5 m |
| Zanurzenie |
2,7 m |
| Napęd |
2 silniki wysokoprężne, moc 512 KM, 2 śruby |
| Prędkość |
14 węzłów |
| Zasięg |
860 Mm przy 11 w |
| Załoga |
17 |
Trałowce rzeczne typu Neštin – typ trałowców rzecznych zaprojektowanych i budowanych w Jugosławii od lat 70. XX wieku, przeznaczonych przede wszystkim do służby na Dunaju.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Trałowce rzeczne typu Neštin budowane były w Jugosławii przez stocznię Brodotehnika w Belgradzie od drugiej połowy lat 70. XX wieku[1]. Pierwszy z nich „Neštin” (M 331) wszedł do służby 20 grudnia 1975 roku[1]. Do 1981 roku zbudowano siedem jednostek dla Jugosławii, ponadto pięć dla Węgier i trzy dla Iraku[1]. W składzie sił rzecznych Węgier ostatecznie znalazło się sześć okrętów, a w składzie marynarki Iraku cztery[2]. Dla Jugosławii nowo zbudowano w 1996 roku ulepszony trałowiec M 341, natomiast budowy jeszcze jednego nie ukończono[3].
| Nr burtowy | Nazwa | Wodowanie | Wejście do służby | Uwagi, źródła |
|---|---|---|---|---|
| Jugosławia / Serbia | ||||
| M 331 | Neštin (Нештин) | 20. 12. 1975[3] | wycofany w 2007[4] | |
| M 332 | Motajica (Мотајица) | 18. 12. 1976 | [3] | |
| M 333 | Belegiš (Белегиш) | 01. 1977[1] | wycofany w 2007[4] | |
| M 334 | Bosut (Босут) | 1978[1] | wycofany w 2007[4] | |
| M 335 | Vučedol (Вучедол) | 1979 | [3] | |
| M 336 | Djerdap (Ђердап) | 1980 | [3] | |
| M 337 | Panonsko More[a] | 1980 lub 1981[a] | wycofany w 1997[5] | |
| M 341 | Novi Sad (Нови Сад) | 8. 06. 1996 | [3] | |
| Węgry | ||||
| AM 11 | Újpest | [6] | ||
| AM 12 | Baja | [6] | ||
| AM 21 | Százhalombatta | [6] | ||
| AM 22 | Óbuda | [6] | ||
| AM 31 | Dunaújváros | [6] | ||
| AM 32 | Dunafoldvar | [6] | ||
| Irak | ||||
| ? | ? | ? | zakupiony w 1980[7] | |
| ? | ? | ? | zakupiony w 1980[7] | |
| ? | ? | ? | zakupiony w 1980[7] | |
Służba
[edytuj | edytuj kod]Jugosławia
[edytuj | edytuj kod]Między grudniem 1975 a 1981 rokiem w skład marynarki Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii weszło siedem trałowców typu Neštin[1]. Po rozpadzie Jugosławii pozostały w składzie marynarki nowej Jugosławii. Zbudowano następnie jeszcze jeden okręt M 341 „Novi Sad” i rozpoczęto budowę kolejnego[3]. Jako pierwszy wycofano ze służby M 337 „Panonsko More” w 1997 roku, w związku z zastąpieniem go przez „Novi Sad”[8][9].
Po ostatecznym rozpadzie Jugosławii w 2006 roku, wszystkie trałowce rzeczne zostały przejęte przez Serbię. Służyły w składzie Flotylli Rzecznej należącej do wojsk lądowych, bazując w Nowym Sadzie[4]. Okręty o numerach 331, 333 i 334 wycofano w 2007 roku, a pozostałe otrzymały numery taktyczne z literami RML zamiast M i takimi samymi numerami, malowanymi tylko w postaci liczby[4].
Irak
[edytuj | edytuj kod]W 1980 roku Irak zakupił trzy (według części publikacji cztery) trałowce typu Neštin, które znajdowały się w składzie Irackiej Marynarki Wojennej w trakcie wojny w Zatoce Perskiej w 1991 roku[b]. Brak jest znanych nazw okrętów w popularnych rocznikach flot[10][7][11]. Wojnę przetrwały trzy trałowce, przy czym jeden z nich był uszkodzony i został wycofany w 1995 roku[11].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Według Jane’s Fighting Ships 1986-87 ↓, s. 817: M 337 „Vukoyarski” w służbie od 1981, według Jane’s Fighting Ships 1996–97 ↓, s. 876; M 337 „Panonsko More” w służbie od 1980. Jane’s Fighting Ships 2000–2001 ↓, s. 869, 873 podaje informacje o wycofaniu „Panonsko More” w 1997.
- ↑ Cztery trałowce nabyte w 1980 roku według Gardiner, Chumbley (red.) 1995 ↓, s. 189, natomiast trzy trałowce nabyte w 1980 roku według Jane’s Fighting Ships 1986-87 ↓, s. 272, 817 i pośrednio według Jane’s Fighting Ships 1996–97 ↓, s. 330.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Jane’s Fighting Ships 1986-87 ↓, s. 817.
- ↑ Jane’s Fighting Ships 1996–97 ↓, s. 286, 330.
- ↑ a b c d e f g Jane’s Fighting Ships 2000–2001 ↓, s. 873.
- ↑ a b c d e Jane’s Fighting Ships 2015–2016 ↓, s. 747.
- ↑ Jane’s Fighting Ships 2000–2001 ↓, s. 869.
- ↑ a b c d e f Jane’s Fighting Ships 1996–97 ↓, s. 286.
- ↑ a b c d Jane’s Fighting Ships 1986-87 ↓, s. 272.
- ↑ Jane’s Fighting Ships 2000–2001 ↓, s. 869, 873.
- ↑ Jane’s Fighting Ships 2002–2003 ↓, s. 886.
- ↑ Gardiner, Chumbley (red.) 1995 ↓, s. 189.
- ↑ a b Jane’s Fighting Ships 1996–97 ↓, s. 329-330.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995. Robert Gardiner, Stephen Chumbley (red.). Annapolis: Naval Institute Press, 1995. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships 1986-87. John Moore (red.). Londyn: Jane’s Publishing Company, 1986. ISBN 0-7106-0828-4. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships 1996-97. Richard Sharpe (red.). Londyn: Jane’s Information Group, 1986. ISBN 0-7106-1355-5. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships 2000–2001. Richard Sharpe (red.). Jane’s Information Group Ltd, 2000. ISBN 0-7106-2018-7. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships 2002–2003. Stephen Saunders (red.). Jane’s Information Group Ltd, 2002. ISBN 0-7106-2432-8. (ang.).
- IHS Jane’s Fighting Ships 2015–2016. Stephen Saunders (red.). IHS, 2015. ISBN 978-0-7106-3143-5. (ang.).