Śluzowoszczka podlaska
 Śluzowoszczka podlaska na drewnie | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
śluzowoszczka podlaska |
| Nazwa systematyczna | |
| Tulasnella eichleriana (Bres.) Annls. mycol. 1(2): 113 (1903) | |
Śluzowoszczka podlaska (Tulasnella eichleriana Bres.) – gatunek grzybów z rodziny śluzowoszczkowatych (Tulasnellaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Tulasnella, Tulasnellaceae, Cantharellales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten opisał w 1903 r. Giacomo Bresàdola na drewnie cisa (Taxus) i sosny (Pinus) w Anglii[1]. W nazwie gatunkowej upamiętnił polskiego botanika Bogumira Eichlera[1].
- Tulasnella eichleriana var. lilaceocinerea Bourdot & Donk 1930
- Tulasnella lactea Bourdot & Galzin 1924
- Tulasnella microspora Wakef. & A. Pearson 1923
- Tulasnella obscura Bourdot & Galzin 1924[2].
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Grzyb nadrzewny o rozpostartych owocnikach. Charakteryzuje się strzępkami bez sprzążek i małymi, niemal kulistymi lub elipsoidalnymi zarodnikami, których średnica nigdy nie przekracza 3,5 μm szerokości[4].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Podano występowanie śluzowoszczki podlaskiej głównie w Europie, poza nią na nielicznych miejscach w Ameryce Północnej i Azji[5]. W Europie znana jest w co najmniej 15 krajach[4]. W Polsce do 2003 r. W. Wojewoda przytoczył 5 stanowisk. Według niego częstość występowania i stopień zagrożenia tego gatunku w Polsce nie są dokładnie znane[3]. Liczne nowe stanowiska tego gatunku podał Marcin Piątek w 2004 r. Według niego T. eichleriana jest najczęściej w Polsce występującym gatunkiem rodzaju Tulasnella[4].
Występuje w lasach mieszanych i buczynach na martwym drewnie drzew iglastych i liściastych. W Polsce notowana na drewnie brzozy brodawkowatej, buka pospolitego i świerka pospolitego od czerwca do listopada[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Index Fungorum [online] [dostęp 2022-11-12] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-11-12] (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c Peter Roberts, Marcin Piątek, Heterobasidiomycetes of the families Oliveoniaceae and Tulasnellaceae from Poland, „Polish Botanical Journal”, 49 (1), 2004, s. 5–54 [dostęp 2022-11-12] (ang.).
- ↑ Występowanie Tulasnella eichleriana na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2022-11-12] (ang.).