Przejdź do zawartości

Turzyca Bueka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Turzyca Bueka
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

ciborowate

Rodzaj

turzyca

Gatunek

turzyca Bueka

Nazwa systematyczna
Carex buekii Wimm.
Fl. Schles., ed. 3: 81 (1857)
Synonimy
  • Carex banatica Heuff.
  • Carex cespitosa var. buekii (Wimm.) Fiori

Turzyca Bueka (Carex buekii) – gatunek rośliny z rodziny ciborowatych.

Rozmieszczenie geograficzne

[edytuj | edytuj kod]

Występuje od Niemiec i Włoch na zachodzie po Kazachstan na wschodzie[3]. W Polsce znana tylko z jednego obecnie istniejącego stanowiska, położonego w południowo-wschodniej Polsce[4].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Postrzępione pochwy liściowe
Kłos żeński
Pokrój
Roślina rozłogowa.
Łodyga
Do 120 cm wysokości, ostrokanciasta, szorstka, u nasady pokryta jasnobrunatnymi, ostrogrzbiecistymi, postrzępionymi pochwami.
Liście
Szerokości 4-9 mm, z podwiniętym brzegiem.
Kwiaty
Kwiaty zebrane w ok. 8 wąskich, wałeczkowatych kłosów o długości 4-10 cm. Na szczycie pędu kwiatowego występuje 1-3 kłosów męskich, pozostałe boczne to kłosy żeńskie. Podsadka dolnego kłosa liściowata, krótsza od kłosa. Przysadki czarne, na grzbiecie z jaśniejszą kreską, tępe, długości pęcherzyków. Pęcherzyki o długości 2,5 mm, zielone, jajowate, z niewielkim dzióbkiem. Znamion 2[5].

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit. Rośnie na brzegach wód i na łąkach. Kwitnie w kwietniu i maju.

Zagrożenia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek umieszczony na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006) w kategorii R (wymierający - krytycznie zagrożony)[6]. W wydaniu z 2016 roku otrzymał kategorię NT (bliski zagrożenia)[7]. Tę samą kategorię posiada w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-11-22] (ang.).
  3. Carex buekii na eMonocot [dostęp 2013-11-22].
  4. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  5. Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
  6. Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  7. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  8. Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone.. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.