Ślepucha robakowata

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Typhlops vermicularis)
Ślepucha robakowata
Xerotyphlops vermicularis[1]
Daudin, 1803
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Rząd

łuskonośne

Podrząd

węże

Infrarząd

Scolecophidia

Nadrodzina

Typhlopoidea

Rodzina

ślepuchowate

Podrodzina

Asiatyphlopinae

Rodzaj

Xerotyphlops

Gatunek

ślepucha robakowata

Synonimy
  • Anguis lumbricalis Daudin, 1803
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Ślepucha robakowata[3] (Xerotyphlops vermicularis) − bardzo mały wąż z rodziny ślepuchowatych, przypominający dużą, błyszczącą dżdżownicę, zamieszkujący południowo - zachodnią Azję, Egipt i Bałkany.

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Robakowate, błyszczące, okrągłe w przekroju ciało tego węża i nie odróżniająca się od tułowia głowa, przywodzą na myśl dżdżownicę, oczy - w postaci ciemnych plamek przykrytych łuskami - są ledwie widoczne. Barwa różowawa, łuski błyszczące, gładkie, zaokrąglone. Otwór gębowy w dolnej części głowy, brzuch i boki ciała nieco jaśniejsze niż grzbiet. Długość maksymalnie do 35 cm, szerokość ciała nie przekracza 5 - 6 mm.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

W Europie ślepucha robakowata spotykana jest wyłącznie w Grecji (w tym na wyspach Morza Egejskiego), oraz w Albanii i południowej Bułgarii. Zamieszkiwany przez nią areał sięga jednak znacznie dalej na wschód i południowy - wschód: występuje w północno - wschodnim Egipcie, oraz w południowo - zachodniej Azji, od Libanu i Izraela po Gruzję i Rosję. Występuje na terenach otwartych, suchych i dobrze nasłonecznionych, porośniętych skąpą roślinnością, a także w wilgotniejszych położeniach górskich. Często spotykana w norach i mrowiskach.

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

Jak większość ślepuchowatych prowadzi bardzo skryty tryb życia, niezmiernie trudno ją spotkać, większą część życia spędza pod ziemią. Jej pożywienie stanowią wyłącznie drobne bezkręgowce, głównie niewielkie owady i pierścienice. Jest łagodnym, zupełnie bezbronnym zwierzęciem, kolec na końcu ogona, który służy w rzeczywistości jako podpora podczas kopania, bywa brany przez ignorantów za niebezpieczną broń, służącą rzekomo do wstrzykiwania jadu.

Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]

Jak większość węży z tej grupy, nie wykazuje dymorfizmu płciowego. Po kopulacji, do której dochodzi w kwietniu lub maju, samica wykupuje niewielkie norki w ziemi i składa w nich 6 - 8 jaj, wielkości około centymetra. [4]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

Jak wszystkie ślepuchowate, ma gładką, grubą skórę chroniącą przed ukąszeniami mrówek, oraz grubą, sztywną czaszkę. Jej oczy są praktycznie szczątkowe, są w stanie odróżnić jedynie światło od ciemności. [5]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Xerotyphlops vermicularis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. A. Aghasyan i inni, Xerotyphlops vermicularis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2019-11-26] (ang.).
  3. W. Juszczyk: Gady i płazy. Wyd. 2. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986, s. 181, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0043-4.
  4. V. Laňka, Z. Vít, Płazy i Gady, Polska Oficyna Wydawnicza BGW Warszawa 1993, ISBN 83-7066-359-1
  5. G. Diesener, J. Reichholf, Płazy i gady, Bertelsmann Publishing, Warszawa 1997, ISBN 83-7129-440-9