Tętnica nadnerczowa środkowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Tętnica nadnerczowa środkowa (łac. arteria suprarenalis media, ang. middle suprarenal artery) – parzysta tętnica człowieka, zazwyczaj odchodząca z bocznego obwodu aorty pomiędzy początkami pnia trzewnego i tętnicy krezkowej górnej[1].

Przebieg i zaopatrzenie[edytuj | edytuj kod]

Naczynia biegną poprzecznie, po części lędźwiowej przepony. Lewe naczynie jest krótsze, natomiast prawe przebiega do tyłu od żyły głównej dolnej. Po dojściu do przyśrodkowego brzegu nadnerczy tętnice dzielą się na kilka mniejszych gałęzi. Gałązki tętnicy nadnerczowej środkowej dochodzą do łuku tętniczego okołonerkowego, oraz zespalają się z gałązkami tętnicy nadnerczowej górnej i tętnicy nadnerczowej dolnej[2].

Zmienności[edytuj | edytuj kod]

Tętnica ta nie występuje stale i może ulegać licznym zmiennościom[3]. Jako rzadki wariant może zdarzyć się, że tętnica nadnerczowa środkowa odchodzi od tętnicy nerkowej[4], tętnicy przeponowej dolnej a nawet tętnicy jądrowej lub tętnicy jajnikowej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael Schunke: Prometeusz Atlas anatomii człowieka Tom 3. Wrocław: Med-Pharm Polska, 2017, s. 202-203. ISBN 978-83-7846-042-8.
  2. Joanna Sokołowska-Pituchowa: Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: PZWL, 2011, s. 351. ISBN 978-83-200-4364-8.
  3. Manso JC., DiDio LJ., Anatomical variations of the human suprarenal arteries. Ann Anat. 2000 Sep;182(5):483-8 PubMed
  4. Cimen M., Erdil FH., Koşar MI., Sabancioğullari V., A rare variation of the right middle suprarenal artery. Ann Anat. 2007;189(3):287-9. PubMed