Ulica Berka Joselewicza w Rzeszowie
Śródmieście | |||||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||||||
Długość |
78 m | ||||||||||||||||||
Przebieg | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Rzeszowa | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |||||||||||||||||||
50°02′13,4″N 22°00′22,9″E/50,037049 22,006348 |
Ulica Berka Joselewicza w Rzeszowie − jedna z ulic starego miasta, łączy ulicę A. Mickiewicza z ulicą L. Zamenhofa.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Nie ma jednoznacznej informacji kiedy ulica została tak nazwana, jednak najbardziej prawdopodobna wersja to ta, która mówi o nadaniu nazwy z okazji setnej rocznicy powstania kościuszkowskiego, bo żołnierzem między innymi Kościuszki był właśnie Berek, syn Josela[1].
W czasach okupacji niemieckiej nazwa tej ulicy została zmieniona na "An den zwei Pumpenstrasse", czyli przy dwóch pompach, bowiem u zbiegu ulic Joselewicza i Mickiewicza stały dwie pompy wody, które zdominowały zarówno pejzaż tamtego miejsca, jak i życie mieszkańców tej części miasta. Tam bowiem spotykały się służące bogatych rzeszowskich mieszczan i wymieniały się informacjami i plotkami[1].
W czasie okupacji niemieckiej, ulica ta znajdowała się na terenie getta[1].
Do okresu powojennego ulicę Berka Joselewicza od południa zamykał plac Garncarski - popularne wówczas miejsce handlu wyrobami ceramicznymi[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Rzeszowskie ulice i okolice. Marek Czarnota. Rzeszów: Mitel, 2001, s. 33-37. ISBN 978-83-11-11912-3.