Ulica Władysława Łokietka w Krakowie
 Widok w rejonie skrzyżowania z ulicą Oboźną na północny zachód. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Długość |
7,5 km |
Ulica Władysława Łokietka – ulica w Krakowie o długości ok. 7,5 km, biegnąca przez administracyjne dzielnice V Krowodrza i IV Prądnik Biały w kierunku północno-zachodnim, nosząca imię króla Władysława Łokietka.
Przebieg
[edytuj | edytuj kod]Przebieg ulicy pokrywa się ze średniowiecznym traktem śląskim[1], biegnącym od Rynku Głównego, przez ulice Sławkowską, Długą, Śląską i Władysława Łokietka. W pierwszym okresie nazywana również Drogą do Toń, od nazwy wsi Tonie (dzisiejszego osiedla na obrzeżach Krakowa). Ulica obecną nazwę otrzymała w 1912[2].
Zabudowa
[edytuj | edytuj kod]Zabudowę ulicy Wł. Łokietka podzielić można na kilka odcinków, z których każdy wyróżnia się inną zabudową.
Początkowy odcinek (od ulicy Wrocławskiej do dawnej rogatki miejskiej) to zabudowa typowo przedmiejska – kamienice, niewielkie bloki mieszkalne o maksymalnie czteropiętrowej wysokości. Ten odcinek zurbanizowano w okresie międzywojennym.
Drugi odcinek (od rogatki miejskiej do ulicy Opolskiej) to teren osiedla Krowodrza Górka z zabudową typową dla wielkiego osiedla, z blokami jedenastopiętrowymi.
Ostatni odcinek (od ulicy Opolskiej do granic Krakowa) zachował swój przedmiejski charakter, dominuje tu zabudowa jednorodzinna z ogrodami i polami uprawnymi.
Ważniejsze obiekty
[edytuj | edytuj kod]- Dom mieszkalny profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego (nr 1)
- siedziba orkiestry miejskiej Sinfonietta Cracovia[3] (nr 14)
- Małopolski Urząd Celno-Skarbowy (nr 20)
- rogatka miejska (nr 32)
- kościół p.w. św. Jadwigi Królowej (nr 60)
- Park Wyspiańskiego
- Park Krowoderski
- Komenda Powiatowa Policji (nr 205)
- Klub Kultury „Łokietek” i Biblioteka Kraków. Filia nr 19[4] (nr 267)
-
ul. Łokietka 1
Dom mieszkalny profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego (proj. Wiktor Miarczyński, Ludwik Wojtyczko, 1923) -
ul. Łokietka 6A
Modernistyczna kamienica
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ryszard Burek, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Encyklopedia Krakowa, Warszawa: PWN, 2000, ISBN 83-01-13325-2, OCLC 50382876 [dostęp 2021-05-18].
- ↑ Elżbieta Supranowicz, Nazwy ulic Krakowa, Kraków: Instytut Języka Polskiego, Polska Akademia Nauk, 1995, ISBN 83-85579-48-6, OCLC 38249328 [dostęp 2021-05-18].
- ↑ Sinfonietta [online], Sinfonietta [dostęp 2021-05-18] (pol.).
- ↑ Filia 19 – Biblioteka Kraków [online] [dostęp 2021-05-18] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Demart – "Kieszonkowy atlas Krakowa" – wydanie z 2007 roku