Umowa na czas określony
Umowa na czas określony należy do najpopularniejszych umów terminowych.
Strony zawierają umowę o pracę na czas określony, gdy zamierzają pozostawać w stosunku pracy przez z góry określony czas.
Oznaczenie czasu trwania umowy może nastąpić poprzez wskazanie:
- konkretnej daty kalendarzowej, z której nadejściem umowa się rozwiąże, np. 15 października 2009 r.,
- zdarzenia, którego zajście spowoduje rozwiązanie umowy, zdarzenie to musi być pewne, a czas jego nadejścia wiadomy lub przewidywalny, np. sezon wczasowy, sezon grzewczy.
Termin końcowy umowy o pracę na czas określony powinien być oznaczony. Nie jest dopuszczalne dalsze zatrudnianie danej osoby na podstawie tej umowy, gdy okres zatrudnienia (także łączny w przypadku kilku umów) na jej podstawie przekroczy 33 miesięcy. Nie można zawrzeć więcej niż 3 takich umów. Powyższe zakazy nie odnoszą się do zatrrudnienia na okres zastępstwa czy prac o charakterze dorywczym bądź sezonowym[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Krzysztof W. Baran (red.), Kodeks pracy. Komentarz, wyd. IV, Wolters Kluwer Polska, 2018.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- PRAWO PRACY 2008, Warszawa 2008.
- Krzysztof W. Baran (red.), Kodeks pracy. Komentarz, wyd. IV, Wolters Kluwer Polska, 2018.
