Przejdź do zawartości

Ułus oleniocki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
oleniocki
ros. Оленёкский улус
jakuc. Өлөөн улууһа
Ułus
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Rosja

Republika

 Jakucja

Siedziba

Oleniok(wieś)

Powierzchnia

318 100 km²[1]

Populacja (2020)
• liczba ludności


4313[2]

• gęstość

0,01 os./km²

Położenie na mapie
Położenie na mapie
Strona internetowa

Ułus oleniocki (ros. Оленёкский улус, jakuc. Өлөөн улууһа) – ułus znajdujący się na północnym zachodzie autonomicznej republiki Jakucji w Rosji[3].

Geografia

[edytuj | edytuj kod]

Ułus oleniocki znajduje się na północnym zachodzie Jakucji i jest to największy ułus w Jakucji[3]. Na ułus składają się cztery wioski:

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Tereny dzisiejszego ułusu zostały przyłączone do Rosji w XVII wieku[4]. Ułus oleniocki został założony 1 października 1935 roku[5].

W 2005 roku ułus otrzymał status „ułusu narodowego Ewenków[6].

Gospodarka

[edytuj | edytuj kod]

Głównymi sektorami gospodarki ułusu są rolnictwo i hodowla zwierząt[5].

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Ułus zamieszkują Ewenkowie (54,3%), Jakuci (32,2%) i Rosjanie (9,1%)[5].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]