Valdemaras Valkiūnas

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Valdemaras Valkiūnas
Data i miejsce urodzenia

26 sierpnia 1959
Gajūnai

Zawód, zajęcie

przedsiębiorca, samorządowiec

Stanowisko

poseł na Sejm Republiki Litewskiej

Valdemaras Valkiūnas (ur. 26 sierpnia 1959 w m. Gajūnai w rejonie birżańskim) – litewski przedsiębiorca, działacz samorządowy i polityk, poseł na Sejm.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczył się w szkole średniej w Papilys w gminie Birże. W 1975 wraz z rodziną przeniósł się do Rygi. Pracował jako tokarz, stolarz, kierowca i handlowiec. W latach 1978–1980 odbył służbę wojskową w Armii Radzieckiej. W 1992 podjął własną działalność gospodarczą. Założył i do 2008 kierował prywatnym przedsiębiorstwem Voldemars z siedzibą w Rydze. Był zaangażowany w działalność litewskiej społeczności na Łotwie, sponsorował litewską szkołę średnią w Rydze. W łotewskiej stolicy ukończył studia nauczycielskie i pedagogiczne. W latach 2002–2003 pełnił funkcję prezesa, a następnie wiceprezesa Litewskiej Izby Handlowej na Łotwie. W 2007 ukończył studia w prywatnej szkole wyższej w Rydze, specjalizując się w dziedzinie psychologii, a dwa lata później uzyskując magisterium.

W 2007 został wybrany do samorządu gminy Birże jako kandydat Litewskiej Partii Socjaldemokratycznej, a rok później zdobył mandat posła na Sejm, wygrywając wybory w okręgu jednomandatowym Birże-Kupiszki jako kandydat niezależny. Wstąpił do frakcji Związku Liberałów i Centrum. W lipcu 2009 przyłączył się do frakcji Partii Wskrzeszenia Narodowego, by we wrześniu tego samego roku objąć funkcję wiceprzewodniczącego frakcji Jedna Litwa. W 2010 został wiceprzewodniczącym klubu parlamentarnego Partii Chrześcijańskiej, wkrótce jednak opuścił jej frakcję, później wrócił do LiCS, zaś kadencję kończył jako deputowany niezrzeszony. W 2012 bezskutecznie ubiegał się o reelekcję jako lider Partii Republikańskiej[1].

W 2015 wygrał wybory bezpośrednie na mera rejonu birżańskiego[2]. W 2019 nie uzyskał reelekcji, został natomiast wybrany na radnego[3]. W 2020 po raz drugi jako kandydat niezależny został wybrany do Sejmu[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Główna Komisja Wyborcza – Wybory 2012. [dostęp 2022-09-12]. (lit.).
  2. Główna Komisja Wyborcza – Wybory 2015. [dostęp 2022-09-12]. (lit.).
  3. Główna Komisja Wyborcza – Wybory 2019. [dostęp 2022-09-12]. (lit.).
  4. Główna Komisja Wyborcza – Wybory 2020. [dostęp 2022-09-12]. (lit.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]