Władimir Prawdicz-Nieminski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Władimir Władimirowicz Prawdicz-Nieminski (ros. Владимир Владимирович Правдич-Неминский, ukr. Володимир Володимирович Правдич-Немінський, ur. 2 lipca 1879, zm. 17 maja 1952) – ukraiński fizjolog. Jako jeden z pierwszych przeprowadził badania, które doprowadziły do wynalezienia elektroencefalografii. Zapis fotograficzny doświadczenia Prawdicza-Nieminskiego na psach pochodzi z roku 1912.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia fizyczno-matematyczne (1907) i medyczne (1917) na Uniwersytecie Kijowskim. Od 1919 pracował w Instytucie Bakteriologicznym w Kijowie. 5 listopada 1929 był aresztowany za przynależność do organizacji, 22 marca 1930 roku skazany na 3 lata zesłania do Archangielska. Zwolniony jesienią 1932 roku[1].

Dorobek naukowy[edytuj | edytuj kod]

Był przedstawicielem Kazańskiej i Kijowskiej Szkoły Fizjologicznej. Współpracował m.in. z Мisławskim, Kulabko, Samojłowem, Czagowcem. Od 1908 roku pracował w laboratorium fizjologicznym Uniwersytetu Kijowskiego. W tym czasie zastosował jako pierwszy galwanometr do rejestracji pola elektrycznego kory mózgowej ssaków, i nazwał otrzymany zapis elektrocerebrogramem (ros. электроцереброграмм). Kolejnym etapem prac Prawdicza-Nieminskiego było określenie wpływu różnych czynników na wygląd fal, takich jak narkoza, ciśnienie tętnicze, aktywność elektryczna mięśni, czego dokonał w kolejnych pracach. Obalił również teorię S.I. Czirewa, jakoby fale elektrocerebrogramu miały powstawać wskutek tarcia krwi o ściany naczyń krwionośnych. Określił w 1913 i 1925 roku sześć głównych typów fal, rejestrowanych nad obszarami kory wzrokowej i motorycznej. Zaproponował klasyfikację fal w zależności od częstości przy pomocy cyfr rzymskich. Opisał zmiany elektroencefalograficzne w przebiegu niedotlenienia i utraty krwi i desynchronizację fal wskutek podrażnienia nerwów. W 1913 roku zarejestrował potencjały pośrednio, bez otwierania czaszki, co poprzedziło etap doświadczeń na ludziach. Hans Berger w 1929 roku potwierdził odkrycie Prawdicza-Nieminskiego i cytował go w swojej pracy, uznawanej za przełomową w badaniach nad EEG; uznał też wprowadzoną przez Rosjanina klasyfikację, zastępując cyfry rzymskie literami greckiego alfabetu (α, β, γ, δ, ε, ζ). W ostatnich latach życia Prawdicz-Nieminski zajmował się zależnościami między cyklem pracy serca a falami EEG, co określał jako tono-elektrocerebrografię (ros. тоно-электроцеребрографиа).

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

  • В. А. Плотников, В. В. Правдич-Неминский. Электролиз соединений бромистого алюминия с толуолом и бензолом. Жури. русск. хим. об-ва 40, 391—396, 1908
  • Ein Versuch der Registrierung der elektrischen Gehirnerscheinungen. Zentralblatt für Physiologie 27, ss. 951–960 (1913)
  • Einige elektrische Erscheinungen im Zentralnervensystem bei Rana temporaria. Archiv für Physiologie 3/4, ss. 321-324 (1913)
  • К познанию электрических и иннервационных процессов в функциональных, элементах и тканях животного организма. К познанию иннервациоиного ритма. Эле-ктромиограмма холоднокровных по опытам разрушения спинного мозга. Екатеринославский медицинский журнал 13—14, 1—14, 1923
  • Ueber die hormonale Bedeutung des Ammoniaks; der Antagonismus und Synergismus zwischen den Ionen des Ammoniums und des Magnesiums im Organismus. Biochemische Zeitschrift 152, ss. 388-405 (1924)
  • О биологическом значении некоторых ионов. Сообщ. 1. О катионах аммония и магния в животном организме. Доложено в Киевск. об-ве естествоиспытателей, в 1915 г. (Автореферат). Врач, дело 8—9, 382—386, 1924
  • Ein Apparat zur Anfertigung von Metall-Saiten für das Einthovensche Galvanometer. Zeitschrift für Biologie 82, ss. 351-358 (1924)
  • Der doppelte Schlüssel-Kommutator für physiologische und andere Zwecke. Zeitschrift für Biologie 132, ss. 345-350 (1924)
  • Zur Kenntnis der elektrischen und der Innervationsvorgänge in den funktionellen Elementen und Geweben des tierischen Organismus. Elektrocerebrogramm der Säugetiere[2]. (1925)
  • Die Einwirkung des Ammonium causticum und Ammonium chloratum auf die Bewegungen des Magens. Zeitschrift für Biologie 133, ss. 454-462 (1925)
  • Zur Kenntnis der elektrischen und der Innervationsvorgänge in den funktionellen Elementen und Geweben des tierischen Organismus[3]. (1925)
  • Zur Kenntnis der elektrischen und der Innervationsvorgänge in den funktionellen Elementen und Geweben des tierischen Organismus[4] (1925)
  • Anschauliche Methode der fraktionierten Blutgerinnungsbestimmung[5]. (1927)
  • Ueber die periodischen Veränderungen im Organismus; die physiologischen Schwankungen der Katalase im Blute des Menschen. Biochemische Zeitschrift 192, ss. 144-64 (1928)
  • Ueber mikrochemische Bestimmung der Chloride im Blute. Biochemische Zeitschrift 215, ss. 452-9 (1929)
  • В. В. Правдич-Неминский, Н. А. Жилинская. Об изменении защитной (фагоцитарной) силы крови в начальных стадиях утомления. Гигиена безопасности и патология труда 8, 3-7, 1930
  • О стимулирующем и антагонистическом действии роданистых соединений и ионов аммония. 1949, т. 69, в. 2, с. 269—72
  • К познанию электрических и иниервационных процессов в функциональных элементах и тканях животного организма. Тоиоэлектроцереброграмма[6]
  • О биологическом значении некоторых ионов. Бюлл. эксп. биол. и мед. 6, 50—54, 1952
  • [Structural modifications in the nerve during exposure to direct current][7]
  • Электроцеребрография, электромиография и значение ионов аммония в жизненных процессах организма. Избранные труды. Leningrad: Medgiz, 1958 195 ss.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ ПРАВДИЧ-НЕМИНСКИЙ Владимир Владимирович. [dostęp 2013-09-01].
  2. ↑ W.W. Práwdicz-Neminski, Zur Kenntnis der elektrischen und der Innervationsvorgänge in den funktionellen Elementen und Geweben des tierischen Organismus. Elektrocerebrogramm der Säugetiere, „Pflüger's Archiv für die gesamte Physiologie des Menschen und der Tiere”, 209 (1), 1925, s. 362–382, DOI: 10.1007/BF01730925, ISSN 0365-267x (niem.).
  3. ↑ W.W. Práwdicz-Neminski, Zur Kenntnis der elektrischen und der InnervationsvorgÄnge in den funktionellen Elementen und Geweben des tierischen Organismus, „Pflüger's Archiv für die gesamte Physiologie des Menschen und der Tiere”, 207 (1), 1925, s. 671–690, DOI: 10.1007/BF01740394, ISSN 0365-267x (niem.).
  4. ↑ W.W. Práwdicz-Neminski, Zur Kenntnis der elektrischen und der Innervationsvorgänge in den funktionellen Elementen und Geweben des tierischen Organismus, „Pflüger's Archiv für die gesamte Physiologie des Menschen und der Tiere”, 210 (1), 1925, s. 223–237, DOI: 10.1007/BF01722884, ISSN 0365-267x (niem.).
  5. ↑ W.W. Práwdicz-Neminski, Anschauliche Methode der fraktionierten Blutgerinnungsbestimmung, „Research in Experimental Medicine”, 54 (1), 1927, s. 820–825, DOI: 10.1007/BF02622816, ISSN 0300-9130 (niem.).
  6. ↑ W. Pravdich-Neminskii, К познанию электрических и иниервационных процессов в функциональных элементах и тканях животного организма. Тоиоэлектроцереброграмма, „Доклады Академии наук СССР”, 79 (6), 1951, s. 1061–1064, PMID: 14860077.
  7. ↑ W. Pravdich-Neminskii, [Structural modifications in the nerve during exposure to direct current], „Doklady Akademii Nauk SSSR”, 78 (3), 1951, s. 397-399, PMID: 14840314.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Профессор В. В. Правдич-Неминский (к 100-летию со дня рождения). „Нейрофизиология”. 11 (4), s. 393–394, 1979. PMID: 381951. 
  • Electroencephalography: Basic Principles, Clinical Applications, and Related Fields. Lippincott Williams & Wilkins, s. 3-4. ISBN 0-7817-5126-8.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władimir_Prawdicz-Nieminski&oldid=51785785”