Władysław Sobolewski
 Władysław Sobolewski (1925) | |
 inspektor
| |
| Data i miejsce urodzenia |
25 marca 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 października 1937 |
| Przebieg służby | |
| Formacja | |
| Jednostki |
Komenda Główna PP |
| Stanowiska |
kierownik Laboratorium Kryminalistycznego Centrali Służby Śledczej |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Władysław Marian Sobolewski[1] (ur. 25 marca 1890 we Lwowie, zm. 4 października 1937 w Warszawie) – inspektor Policji Państwowej, specjalista kryminalistyki, szermierz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 25 marca 1890 we Lwowie[2][3]. W rodzinnym mieście uczył się w gimnazjum i podjął studia na Uniwersytecie Lwowskim[2].
Brał udział w walkach I wojny światowej, gdy został oficerem[2]. U kresu wojny ochotniczo brał udział w obronie Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej[2]. W Wojsku Polskim został mianowany na stopień kapitana rezerwy w korpusie oficerów sądowych ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[4][5][6]. W 1919 wstąpił do służby w Policji Państwowej[3]. Sprawował stanowisko komendanta Głównej Szkoły Policyjnej oraz Szkoły Oficerskiej w Warszawie[3]. W latach 1927–1929 ukończył studia w Instytucie Kryminalistycznym w Wiedniu i w Instytucie Nauk Policyjnych na Uniwersytecie w Lozannie[2]. W 1931 został kierownikiem Laboratorium Kryminalistycznego Centrali Służby Śledczej w Komendzie Głównej Policji Państwowej[2][3]. Był pionierem nauki i badań kryminalistycznych w II Rzeczypospolitej[2]. Prowadził kursy kryminalistyczne dla funkcjonariuszy oraz urzędników państwowych[2]. Publikował prace naukowe w dziedzinie kryminalistyki, zarówno monografie jak i artykuły w czasopismach fachowych, m.in.: „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”, „Głos Sądownictwa”, „Gazeta Administracji”, „Archiwum Kryminologiczne”, „Na posterunku”, „Archiv für Kriminologie”, „Revue Internationale de la Criminalistique”[2]. Zasiadał w komitecie redakcyjnym czasopisma „Przegląd Policyjny”, wydawanego od stycznia 1936[7]. Został określony mianem ojca polskiej kryminalistyki[3].
Działał także na polu społecznym. Należał do Klubu Sportowego „Warszawianka”, delegatem PCJWF i PW do Polskiego Związku Szermierczego[2]. Jako zawodnik uczestniczył w zawodach szermierczych, zaś według artykułu Henryka Żółtowskiego w „Przeglądzie Policyjnym” znalazł się w polskiej kadrze na Letnie Igrzyska Olimpijskie 1924 w Paryżu[2]. Od 1928 był członkiem zarządu PZSzerm[2].
Zmarł 4 października 1937 w Warszawie podczas prowadzenia wykładu dla oficerów Wojska Polskiego[2][3]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[3]. 4 października 2013 został odsłonięty odnowiony nagrobek[3].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Szermierka na szable
- Zarys nauki o państwie i prawa administracyjnego wraz z tekstem konstytucji. Pytania i odpowiedzi dla użytku szkół policji państwowej (1921)
- Fotografia sądowa (ok. 1933, opracowania fachowe do Encyklopedii Prawa Karnego)
- Opis osoby (opracowania fachowe do Encyklopedii Prawa Karnego)
- Wie hilft man sich in kriminalistischem Laboratorium, bei spectralen Untersuchungen mit einfachen Apparaturen (1933)
- Über die Identifizierung von Werkzeugschartenspuren (1934)
- O fałszowaniu znaczków pocztowych" (1935)
- Uszkodzenie szyb przez postrzały (1935)
- ldentifizierung von Werkzeugschartenspuren – ldentifizierung eines Knabbers (1936)
- Identyfikacja łusek i pocisków z krótkiej broni palnej do celów sądowych (1936)
- Przyczynek do techniki odlewu śladów stóp. Na marginesie artykułu nadinspektora kryminalnego Gerkena pt.: „Eine lehrreiche und interessante Beweisführung” w piśmie „Die Polizei” nr 23 z 5 XII 1935 (1936)
- Doktryna dowodu formalnego w procesie karnym. I Ordalia jednostronne (1936)
- Doktryna dowodu formalnego w procesie karnym. II Ordalia dwustronne (1937)
- Laboratoria i instytuty kryminalistyczne. Z okazji dziesięciolecia Laboratorium Policyjnego w Warszawie (1937)
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 6 października 1937)[8][2]
- Złoty Krzyż Zasługi (29 kwietnia 1925)[9]
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
Imieniem Władysława Sobolewskiego nazwano aulę główną w siedzibie Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie[3].
W 100. rocznicę powstania Policji Państwowej, 24 lipca 2019 został ustanowiony Patronem Honorowym Komendy Głównej Policji[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W ewidencji Wojska Polskiego był określany jako „Władysław I Sobolewski”.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Henryk Żółtowski. Ś. p. dr Władysław Marian Sobolewski, inspektor P. P.. „Przegląd Policyjny”. Nr 6 (12), s. 402-404, 1937.
- ↑ a b c d e f g h i Pieniądze na renowację nagrobka dr. Władysława Sobolewskiego. mswia.gov.pl, 2013-08-05. [dostęp 2018-04-11]. Nagrobek insp. dr. Władysława Sobolewskiego odnowiony. mswia.gov.pl, 2013-10-07. [dostęp 2018-04-11].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1096.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 991.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 198.
- ↑ Wstęp. „Przegląd Policyjny”. Nr 2, s. 89, 1936.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 231, poz. 375 „za zasługi w służbie państwowej”.
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 438 „za pełne poświęcenia oddanie się służbie bezpieczeństwa publicznego”.
- ↑ Patron Honorowy Komendy Głównej Policji. Policja.pl. [dostęp 2021-05-07].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Absolwenci i studenci Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie
- Inspektorzy Policji Państwowej
- Kapitanowie audytorzy II Rzeczypospolitej
- Ludzie urodzeni we Lwowie
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Pochowani na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie
- Polscy działacze szermierczy
- Polscy specjaliści kryminalistyki
- Polscy szermierze
- Szermierze Warszawianki
- Uczestnicy bitwy o Lwów 1918–1919 (strona polska)
- Urodzeni w 1890
- Zmarli w 1937