Włodzimierz Marciniak (działacz kombatancki)
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód, zajęcie |
pracownik fizyczny (m.in. ślusarz) |
Narodowość | |
Stanowisko |
Prezes Związku Kombatantów i Uczestników Powstania Poznańskiego Czerwca 1956 |
Krewni i powinowaci |
Włodzimierz Jan Marciniak (ur. 13 czerwca 1937[1][2] w Warszawie) – uczestnik wydarzeń poznańskiego czerwca w 1956. Od 2002 prezes Związku Kombatantów i Uczestników Powstania Poznańskiego Czerwca 1956[3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Warszawie, którą jego rodzina opuściła po powstaniu warszawskim. W czasie okupacji niemieckiej jego rodzice związani byli z podziemiem niepodległościowym. Jego krewnym był między innymi pierwszy naczelnik Szarych Szeregów Florian Marciniak. W momencie wybuchu poznańskiego czerwca był pracownikiem hurtowni Centrofarma[3] i spontanicznie przyłączył się do protestujących robotników Zakładów Przemysłu Metalowego H. Cegielski Poznań. Wziął udział między innymi w walkach o gmach Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego[4]. Został aresztowany w godzinach rannych 29 czerwca 1956[5]. W trakcie śledztwa był bity. Według jego własnej relacji w trakcie śledztwa wybito mu zęby, złamano obojczyk i nos oraz uszkodzono kręgosłup. Pierwotnie przedstawiono mu zarzuty i planowano posadzenie go na ławie oskarżonych jednak ostatecznie w październiku 1956 został zwolniony z aresztu. Został też doprowadzony jako świadek przed Sąd Wojewódzki w Poznaniu na proces dziesięciu, gdzie w trzecim dniu procesu transmitowanego przez radio, 8 października 1956, złożył zeznania obciążające uczestnika Poznańskiego Czerwca 1956 Janusza Kulasa[6]. W wyniku represji został między innymi zwolniony z Centrofarmy. Ze względu na problemy z podjęciem pracy, pracował krótkookresowo między innymi jako ślusarz i w Państwowym Gospodarstwie Rolnym. W okresie stanu wojennego kolportował prasę i znaczki drugiego obiegu[3]. Jest współzałożycielem i prezesem Związku Kombatantów i Uczestników Powstania Poznańskiego Czerwca 1956[7]. Był inicjatorem powstania Pomnika Poległych w Powstaniu Poznańskim[3][5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ „Dziś. Przegląd Społeczny” nr 1 (2007), s. 161.
- ↑ KRS 0000108493
- ↑ a b c d Ewelina Steczkowska: Poznań: życie po Czerwcu. idziemy.pl, 2016-06-21. [dostęp 2016-08-26]. (pol.).
- ↑ Błażej Dąbkowski: W Poznaniu pan Bóg kule nosił. poznan56.pl, 2016-02-02. [dostęp 2016-08-26]. (pol.).
- ↑ a b Wojciech Wybranowski: Bez sprawiedliwości nawet po 56 latach. rp.pl, 2012-06-29. [dostęp 2016-08-26]. (pol.).
- ↑ Aleksander Berger , "Kalendarium procesów" w "Poznański Czerwiec 1956", 1981, ISBN 83-21-0319-2 (pol.).
- ↑ „Dziś. Przegląd Społeczny” nr 1 (2007), s. 160.