Włodzimierz Olgierdowicz
.jpg)
Włodzimierz Olgierdowic (zm. po 12 października 1398) – starszy syn Olgierda, wielkiego księcia litewskiego i jego pierwszej żony Anny, książę kijowski (1377–1395), następnie kopylski i słucki.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Podtrzymując tradycję, że o obsadzie metropolity "całej Rusi" decyduje książę kijowski, wspierał starania metropolity Cypriana o podporządkowanie Cerkwi w Moskwie, więżąc w 1384 metropolitę Dionizego[1]. Po wstąpieniu Jagiełły na tron Polski uznał się jego lennikiem i potwierdził swoją wierność królowej Jadwidze, Jagielle i Koronie Królestwa Polskiego 12 lipca 1388[2] w Łucku[3].
Po dojściu Witolda do władzy namiestnika na Litwie (ugoda w Ostrowie 1392), Włodzimierz próbował bronić swojego władztwa przed zakusami Witolda i Skirgiełły. Pod koniec października lub w listopadzie 1394 został jednak pozbawiony władzy nad Kijowem, w zamian zaś otrzymał księstwo kopylskie i słuckie i stał się wasalem Witolda[4]. Włodzimierz występuje po raz ostatni w źródłach jako świadek traktatu Witolda z zakonem krzyżackim z 12 października 1398[5].
Dziećmi Włodzimierza Olgierdowica byli:
- córka, żona księcia twerskiego Wasyla,
- córka, żona księcia raciborskiego Janusza II,
- Aleksander, zwany Olelko (ur. 1395 lub wcześniej, zm. 1454), od którego wywodzi się ród Olelkowiczów-Słuckich,
- Iwan Bielski (zm. 1452 lub później), od którego wywodzi się ród Bielskich[6],
- Andrzej.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ J. Tęgowski, Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Poznań – Wrocław 1999, s. 81–82.
- ↑ J. Tęgowski, Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Poznań – Wrocław 1999, s. 81.
- ↑ J. Tęgowski, Kilka słów o małżeństwach Wielkiego Księcia Litewskiego Olgierda Giedyminowica, s. 654.
- ↑ J. Tęgowski, Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Poznań – Wrocław 1999, s. 82–83. Z. Wdowiszewski, Genealogia Jagiellonów i Domu Wazów w Polsce, Kraków 2005, s. 37, podał jako datę wyparcia Włodzimierza z dzielnicy kijowskiej początek 1395.
- ↑ J. Tęgowski, Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Poznań – Wrocław 1999, s. 83.
- ↑ Genealogia 2005 ↓, s. 37.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wdowiszewski Z.: Genealogia Jagiellonów i Domu Wazów w Polsce. Kraków: Avalon, 2005, s. 37. ISBN 83-918497-2-4..
- Tęgowski J., Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Wydawnictwo Historyczne, Poznań – Wrocław 1999, s. 81–84. ISBN 83-913563-1-0.