Włodzimierz Uświeczew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzimierz Uświeczew
Data i miejsce urodzenia

5 lipca 1914
Kontopa

Data i miejsce śmierci

25 marca 1971
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz komunalny na Powązkach

Zawód, zajęcie

strażak

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Włodzimierz Uświeczew (ur. 5 lipca 1914 w Kontopie, zm. 25 marca 1971 w Warszawie) – polski strażak.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 5 lipca 1914 w Kontopie na Wileńszczyźnie. W 1933 ukończył gimnazjum im. Zygmunta Augusta w Wilnie. Służbę wojskową odbył w Lidzie i w 1935 ukończył kurs dla zawodowych oficerów pożarnictwa w Łodzi.

W czasie II wojny światowej był internowany i osadzony w obozie na Litwie.

Po wojnie przez krótki okres był komendantem wojewódzkim Straży Pożarnych w Kielcach a następnie został przeniesiony do Warszawy. Odpowiadał za organizację szkoleń pożarniczych, ustalając wiele zasad. W 1953 został komendantem Centralnej Oficerskiej Szkoły Pożarniczej. Od 1957 będąc szefem służb operacyjnych wprowadził wiele rozwiązań w działaniu podległych sobie jednostek, wykazując duże umiejętności organizacyjne. W latach 1967-1969 kierował biurem normalizacji Komendy Głównej Straży Pożarnej.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski.

Zmarł dnia 25 marca 1971 w Warszawie i został pochowany na Powązkach Wojskowych (kwatera B19-3-7)[1].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]