W czas zmartwychwstania
W czas zmartwychwstania – wiersz Bolesława Leśmiana[1]. Utwór pochodzi z tomiku Napój cienisty[1], wydanego w 1936, i zalicza się do cyklu Spojrzystość. Utwór opowiada o tym, że podczas sądu ostatecznego znajdą się takie ciała, które nie będą chciały zmartwychwstać. Utwór jest ironiczny, ale i patetyczny[2]. Utwór jest napisany jambicznym[3] czterostopowcem, na przemian ośmiozgłoskowym i dziewięciozgłoskowym, ułożonym w zwrotki czterowersowe, rymowane abab.
Jest takie próchno, co już dość
Zaznało zgrozy w swem konaniu!
Jest taka dumna w ziemi kość,
Co się sprzeciwi — zmartwychwstaniu!
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Leśmian Bolesław, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2016-12-27].
- ↑ Piotr Matywiecki: Kabalistyczne gęstości języka i poezja cienkiej faktury. Z Piotrem Matywieckim rozmawiają Emilia Kledzik i Joanna Roszak. portliteracki.pl. [dostęp 2016-12-27]. (pol.).
- ↑ Wiktor Jarosław Darasz: Mały przewodnik po wierszu polskim. Kraków: Towarzystwo Milośników Języka Polskiego, 2003, s. 91-93. ISBN 83-900829-6-9.
