Wacław Kinel

Wacław Kinel
Data urodzenia	ok. 1881
Data śmierci	czerwiec 1938
Miejsce spoczynku	cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód, zajęcie	prawnik
Narodowość	polska
Pracodawca	Ministerstwo Sprawiedliwości
	Odznaczenia

Wacław Kinel (ur. ok. 1881, zm. w czerwcu 1938^[1]^[2]) – polski prawnik, sędzia, urzędnik ministerialny w II RP.

W 1905 został powołany na stanowisko obrońcy Prokuratorii Generalnej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został kierownikiem sekcji ustawodawczej Ministerstwa Sprawiedliwości. Pełnił funkcję radcy ministerialnego, a w listopadzie 1918 został mianowany naczelnikiem wydziału^[3]. W 1920 został członkiem komisji redakcyjnej działu nieurzędowego ministerstwa^[4]. Pełnił funkcję konsulenta prawnego. Z tego stanowiska 1 lutego 1923 został mianowany naczelnikiem wydziału^[5]. 9 czerwca 1923 został zwolniony z tego stanowiska na skutek mianowania na urząd sędziego Najwyższego Trybunału Administracyjnego^[6]. Stanowisko sędziego NTA sprawował na przełomie lat 20. i 30^[7]. W latach 30. był sędzią Trybunału Kompetencyjnego^[8].

Zmarł w 1938 w wieku 56 lat^[9]. Został pochowany 18 czerwca 1938 na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 217-2-29,30)^[9]^[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[10]
Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 9 listopada 1931^[11], 11 listopada 1937^[12])

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Zmarli w Warszawie. „Warszawski Dziennik Narodowy”, s. 7, Nr 165 z 18 czerwca 1938.
↑ Napis na nagrobku: Żył lat 55 zm. 1937 r.
↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”, s. 387, Nr 12 z 26 listopada 1918.
↑ Różne wiadomości. „Gazeta Sądowa Warszawska”, s. 8, Nr 1 z 3 stycznia 1920.
↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”, s. 181, Nr 7 z 1 kwietnia 1923.
↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”, s. 326, Nr 13 z 1 lipca 1923.
↑ Księga adresowa miasta Krakowa i województwa krakowskiego 1932. 1932, s. 3.
↑ Orzeczenie Trybunału Kompetencyjnego z dnia 26 października 1937. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Skarbu”, s. 117, Nr 4 z 10 lutego 1938.
↑ ^a ^b Cmentarz Stare Powązki: ADELAIDA PUCHALSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-02-28] .
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 18.
↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 346 „za zasługi na polu sądownictwa administracyjnego”.
↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 za zasługi na polu pracy w sądownictwie”.

[:0-1] Zmarli w Warszawie. „Warszawski Dziennik Narodowy”, s. 7, Nr 165 z 18 czerwca 1938.

[2] Napis na nagrobku: Żył lat 55 zm. 1937 r.

[3] Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”, s. 387, Nr 12 z 26 listopada 1918.

[4] Różne wiadomości. „Gazeta Sądowa Warszawska”, s. 8, Nr 1 z 3 stycznia 1920.

[5] Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”, s. 181, Nr 7 z 1 kwietnia 1923.

[6] Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”, s. 326, Nr 13 z 1 lipca 1923.

[7] Księga adresowa miasta Krakowa i województwa krakowskiego 1932. 1932, s. 3.

[8] Orzeczenie Trybunału Kompetencyjnego z dnia 26 października 1937. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Skarbu”, s. 117, Nr 4 z 10 lutego 1938.

[UMW-9] Cmentarz Stare Powązki: ADELAIDA PUCHALSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-02-28] .

[10] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 18.

[11] M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 346 „za zasługi na polu sądownictwa administracyjnego”.

[12] M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 za zasługi na polu pracy w sądownictwie”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]