Waleczne kobiety
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
23 listopada 1986 (TV) |
| Kraj produkcji | |
| Język |
angielski |
| Czas trwania |
100 min |
| Reżyseria |
Buzz Kulik |
| Scenariusz |
Jonas McCord |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia |
Mike Fash |
| Scenografia |
Ramon Nicdao |
| Kostiumy |
Lily Arenas |
| Montaż |
Les Green |
| Produkcja |
Philip L. Parslow |
| Wytwórnia |
Inter Planetary |
| Dystrybucja | |
| Budżet |
3 mln $ |
| Nagrody | |
| A.C.E. (1987) | |
Waleczne kobiety (ang. Women of Valor) – amerykański film wojenny z 1986 roku w reżyserii Buzza Kulika.
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]II wojna światowa na Dalekim Wschodzie. Grupa amerykańskich i australijskich pielęgniarek trafia do niewoli japońskiej. Przez kolejne lata ofiarnie pracują w obozowym szpitalu, narażone na upokorzenia, przemoc ze strony japońskich żołnierzy, a nawet śmierć. Wyróżnia się pośród nich por. Margaret Ann Jessup, która niejednokrotnie z narażeniem życia niesie pomoc rannym, chorym i innym współwięźniom. Gdy nadchodzi chwila wyzwolenia, zyskuje sobie nawet uznanie japońskiego dowódcy.
Fabuła filmu oparta jest na głównie na ustnych historiach podanych przez pielęgniarki amerykańskiej armii, które spędziły ponad dwa lata w japońskim obozie jenieckim na Filipinach[1].
Plenery
[edytuj | edytuj kod]Zdjęcia kręcono na Filipinach[2].
Krytyka
[edytuj | edytuj kod]Pomimo stosunkowo dużego jak na niedługi film telewizyjny budżetu (3 mln. dolarów) i nadziei reżysera na wersję kinową, film spotkał się z negatywnym przyjęciem krytyków. Zarzucano mu ogólny brak realizmu (np. dobrze wyglądające, odżywione kobiety), stereotypowość (szlachetne i odważne pielęgniarki naprzeciw brutalnych Japończyków), brak oparcia na faktach (żadna ze 104 amerykańskich pielęgniarek więzionych na Filipinach w japońskich obozach jenieckich nie zgłosiła po wojnie aktów gwałtu, jakie pokazuje film)[3][1][a].
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]W 1987 roku film otrzymał nagrodę Stowarzyszenia Amerykańskich Montażystów Filmowych za najlepszy montaż dla Lesa Greena[4].
Obsada
[edytuj | edytuj kod]- Susan Sarandon – por. Margaret Ann Jessup
- Kristy McNichol – T.J. Nolan
- Alberta Watson – p.por. Helen Prescott
- Valerie Mahaffey – p.por. Katherine R. Grace
- Suzanne Lederer – p.por. Gail Polson
- Patrick Bishop – kpt. Nakayama
- Terry O'Quinn – mjr Tom Patterson
- Neva Patterson – lady Judith Eason
- Jay Acovone – kpt. Rader
i inni.
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Twórcy filmu w napisach początkowych podają, że film jest fikcją, a jest jedynie dedykowany wspomnianym, 104 pielęgniarkom.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Jack Mathews: A misplaced "Women of Valor"?. [w:] Los Angeles Times [on-line]. 1986-07-02. [dostęp 2024-09-13]. (ang.).
- ↑ Waleczne kobiety. [w:] IMDb. Filming & production [on-line]. [dostęp 2024-09-13]. (ang.).
- ↑ Richard F. Shepard: "Women of Valor" on CBS, About Prisoners of War. [w:] The New York Times [on-line]. 1986-11-21. [dostęp 2024-09-13]. (ang.).
- ↑ Waleczne kobiety. [w:] IMDb. Awards [on-line]. [dostęp 2024-09-13]. (ang.).
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Waleczne kobiety w bazie IMDb (ang.)
- Waleczne kobiety w bazie Filmweb