Wasił Manczenko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wasił Manczenko
Васил Манченко
Pełne imię i nazwisko

Wasił Pawłow Manczenko

Data i miejsce urodzenia

5 kwietnia 1931
Grenoble

Data i miejsce śmierci

17 maja 2010
Sofia

Kariera
Aktywność

194?–195?

Wasił Pawłow Manczenko (bułg. Васил Павлов Манченко; ur. 5 kwietnia 1931 w Grenoble, zm. 17 maja 2010 w Sofii) – bułgarski koszykarz, trener koszykarski i dziennikarz.

Lata młodości[edytuj | edytuj kod]

Manczenko urodził się 5 kwietnia 1931 w Grenoble w rodzinie ukraińskich emigrantów[1]. Kilka lat później wraz z rodziną wyjechał do Bułgarii[1]. Koszykówką zainteresował się w szkole średniej[1]. W 1956[2] ukończył studia dziennikarskie na Uniwersytecie Sofijskim[1].

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Większość kariery spędził w CSKA Sofia, gdzie grał do 1955[1]. Zdobył z tym klubem dwa tytuły mistrza Bułgarii (1949 i 1951) oraz dwa puchary kraju (1953 i 1955)[1]. Karierę zakończył w Spartaku Sofia, z którym został mistrzem kraju w 1956[1].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W latach 50. był zawodnikiem reprezentacji Bułgarii[1]. W jej składzie dwukrotnie wystartował na igrzyskach olimpijskich: w 1952 i 1956. W Helsinkach zdobył 13 punktów w 7 meczach, a w Melbourne – 1 punkt w 8 spotkaniach[1][3]. Ponadto wraz z kadrą zajął 9. miejsce na mistrzostwach Europy w 1953 i 4. na ME 1955[1].

Losy po zakończeniu kariery[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery trenował przez krótki czas kilka drużyn w Bułgarii i Syrii[4], a następnie przez 34 lata pracował jako komentator i dziennikarz sportowy[5]. Początkowo pisał w trzech bułgarskich gazetach[1]: „Fizkułtura i sport”, „Naroden sport” i „Narodna mładeż”[4], a w 1970 rozpoczął pracę w Bułgarskiej Telewizji Narodowej[1]. Komentował głównie rozgrywki koszykarskie i siatkarskie oraz boks[1]. W 1991 zakończył pracę w telewizji, jednakże dalej był związany ze sportem – był redaktorem dwóch gazet koszykarskich: „Basket Mania” i „Rap Basket” oraz organizował uliczne turnieje koszykarskie na terenie Bułgarii[1]. Od 2001 walczył z deweloperami o ujawnienie informacji nt. budowy mieszkań przy ul. Cara Asena 95 w Sofii, trwającej w latach 1987-1999[6]. Po nagłośnieniu sprawy wielokrotnie go szykanowano. Początkowo otrzymywał groźby telefoniczne[6]. 25 października 2003 został napadnięty przez nieznanego sprawcę[6]. Trzy dni później znalazł w skrzynce na listy zgniłą rybę oraz list, w którym grożono mu śmiercią[6]. Następnie uszkodzono mu samochód, a potem okradziono dom w Kostinbrodzie[6]. Każda z sytuacji została zbagatelizowana przez miejscową policję, która kazała mu jedynie kupić broń, przygotować się na takie sytuacje i w miarę możliwości nie chodzić samemu po ulicach[6].

Śmierć i pogrzeb[edytuj | edytuj kod]

Zmarł 17 maja 2010 w Sofii[5] po krótkiej chorobie[7]. Pogrzeb odbył się 20 maja 2010 w cerkwi Mądrości Bożej w Sofii[5].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 1963 poślubił tłumaczkę języka francuskiego Wenetę Georgiewą-Wenczeto, z którą miał dwóch synów[8] i córkę[2]. Metodi (ur. 1965) również pracuje jako dziennikarz sportowy[9], a także jest głównym producentem działu sportowego BNT[10][11], Paweł (ur. 1971) jest szefem służb celnych lotniska w Sofii[10][12][13], a córka Darina jest projektantką i wykładowcą na Nowym Uniwersytecie Bułgarskim[10]. Syn Metodiego Wasił studiował ekonomię[9].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Od 2013[1] na cześć Manczenki w Sofii jest organizowany młodzieżowy turniej koszykarski[14].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Vasil Manchenko. sports-reference.com. [dostęp 2014-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
  2. ↑ a b Penka Dobrewa: Кой кой е в българската култура. Warna: Sławena, 1998, s. 348. ISBN 9789545790515. (bułg.).
  3. ↑ Vasil Manchenko. basketball-reference.com. [dostęp 2014-04-05]. (ang.).
  4. ↑ a b На 79 почина спортният журналист и баскетболист Васил Манченко. sbj-bg.eu, 2010-05-18. [dostęp 2014-04-05]. (bułg.).
  5. ↑ a b c Почина Васил Манченко. sporta.bg, 2010-05-18. [dostęp 2014-04-05]. (bułg.).
  6. ↑ a b c d e f Petyr Buczkow: Отлитна душата на спортната ни журналистика – Васил Манченко. legalworld.bg, 2010-05-19. [dostęp 2014-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-07)]. (bułg.).
  7. ↑ Напусна ни Васил Манченко. blitz.bg, 2010-05-18. [dostęp 2014-06-01]. (bułg.).
  8. ↑ Съпругата на Васил Манченко: „Ще подкрепяме турнира, децата се нуждаят”. manchenkocup.net. [dostęp 2017-08-20]. (bułg.).
  9. ↑ a b Методи Манченко: Спортът е важен за обществените медии. 7sport.net, 2010-11-06. [dostęp 2014-06-01]. (bułg.).
  10. ↑ a b c Павел Манченко: „Поканили сме легендите Геогри Панов и Виктор Радев от големия отбор в „Мелбърн-56”. manchenkocup.net. [dostęp 2017-08-20]. (bułg.).
  11. ↑ Дирекция „Информация“. bnt.bg. [dostęp 2017-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-20)]. (bułg.).
  12. ↑ Juliana Wasilewa: Митничар №1 на летището оцеля веднъж, плашат го с бомба. trud.bg, 2010-11-16. [dostęp 2014-06-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-17)]. (bułg.).
  13. ↑ Организационна структура на Агенция "Митници". customs.bg. [dostęp 2017-08-20]. (bułg.).
  14. ↑ Руската гимназия спечели баскетболен турнир в памет на Васил Манченко. novsport.com, 2013-04-27. [dostęp 2014-04-05]. (bułg.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wasił_Manczenko&oldid=71512673”