Przejdź do zawartości

Wawiórka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wawiórka
Ilustracja
Kościół Przemienienia Pańskiego
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

lidzki

Sielsowiet

Wawiórka

Populacja (2009)
• liczba ludności


601[1]

Nr kierunkowy

+375 1561

Kod pocztowy

231324

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Wawiórka”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej znajduje się punkt z opisem „Wawiórka”
Ziemia53°50′N 24°58′E/53,833333 24,966667

Wawiórka (lub Wiewiórka, biał. Вавёрка) – wieś (dawniej miasteczko) na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie lidzkim.

We wsi znajduje się rzymskokatolicka parafia Przemienienia Pańskiego w Wawiórce, prowadzona przez kanoników laterańskich[2], oraz cmentarz, na którym był pochowany mjr Jan Piwnik "Ponury", zabity 16 czerwca 1944 roku w ataku na niemieckie umocnienia pod Jewłaszami.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wieś szlachecka położona była w końcu XVIII wieku w powiecie lidzkim województwa wileńskiego[3]. Urodził się tu biskup łucki Wacław Raczkowicz.

W II Rzeczypospolitej w woj. nowogródzkim, w powiecie lidzkim. Do 1927 w gminie Myto, następnie siedziba gminy Wawiórka[4]. W 1921 miasteczko liczyło 174 mieszkańców, zamieszkałych w 37 budynkach, wyłącznie Polaków. 169 mieszkańców było wyznania rzymskokatolickiego, 3 mojżeszowego i 2 prawosławnego. Folwark natomiast liczył 52 mieszkańców, zamieszkałych w 11 budynkach, w tym 42 Polaków, 7 Żydów i 3 osoby innej narodowości[a]. 43 mieszkańców było wyznania rzymskokatolickiego, 7 mojżeszowego i 2 prawosławnego.[5].

Po wojnie wieś weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
  • Kościół pw. Przemienienia Pańskiego - murowy, wzniesiony na miejscu kościoła zniszczonego w czasie I wojny światowej, poświęcony w 1928 r. Przy kościele posługują kanonicy laterańscy i misjonarki Chrystusa Króla[6].
  • Polski cmentarz wojenny
  1. Innej niż polska, białoruska, niemiecka i żydowska. Wśród osób innych narodowości zamieszkujących gminę Myto było 3 Rosjan i 1 Litwin. Skorowidz nie wyszczególnia narodowości osób z grupy inne z podziałem na miejscowości

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Klasztory – Kanonicy Regularni Laterańscy [online] [dostęp 2023-08-20] (pol.).
  3. Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 88.
  4. Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część I - Województwo Nowogródzkie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
  6. Jubileusz w Wawiórce [online], Kresy24.pl - Wschodnia Gazeta Codzienna [dostęp 2023-08-20] (pol.).