Westinghouse AP1000

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

AP1000 – elektrownia jądrowa, zaprojektowana i sprzedawana przez Westinghouse Electric Company. Elektrownię zasila ciśnieniowy reaktor wodny o ulepszonym pasywnym systemie bezpieczeństwa jądrowego. Pierwszy AP1000 rozpoczął pracę w 2018 r. w Chinach w elektrowni jądrowej Sanmen, po raz pierwszy reaktor uzyskał stan krytyczny 21 czerwca 2018 r[1].

Specyfikacja reaktora[edytuj | edytuj kod]

Reaktor AP1000 jest reaktorem wodnym ciśnieniowym (Pressurized Water Reactor). System chłodzenia składa się z dwóch niezależnych obwodów, zaprojektowane do wytwarzania mocy 3415 MWt (cieplnej)[2].

Rdzeń, naczynie reaktora i elementy wewnętrzne reaktora AP1000 są podobne do poprzednich konstrukcji firmy Westinghouse PWR, ale wprowadzono liczne ulepszenia w celu poprawy bezpieczeństwa i wydajności paliwa. Rdzeń reaktora składa się z 157, długich na 426,7 mm, 17 × 17 zespołów paliwowych[2].

Układ reaktora jest dużo tańszy w budowie w porównaniu z innymi generatorami III generacji, częściowo dlatego, że używa się istniejące już elementy. Zawiera w sobie zdecydowanie mniej komponentów:

  • 50% mniej zaworów,
  • 35% mniej pomp,
  • 80% mniej rur bezpieczeństwa,
  • 80% mniej kabli kontrolnych.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W grudniu 2005 roku Nuclear Regulatory Commission (NRC) zatwierdziła końcowy projekt AP1000[3]. Jest pierwszym reaktorem generacji III+, który został zatwierdzony przez US NRC[4]. W 2008 roku Chiny rozpoczęły budowę czterech jednostek w oparciu o AP1000.

15 października 2009 roku amerykańska organizacja NRC (Nuclear Regulatory Commission) stwierdziła, że projekt zawiera poważne wady konstrukcyjne, przez co nie spełnia istotnych wymogów inżynieryjnych. Część obaw NRC nie została udostępniona publicznie. Sprawiło to, że reaktor musiał zostać przeprojektowany[5].

Pewne elementy budowy reaktora AP1000 zostały podważone przez doświadczonych naukowców i inżynierów, m.in. Johna Ma (NRC), Edwina Lymana(inne języki) oraz Arnolda Gundersena(inne języki). Ostatecznie NRC zatwierdziło budowę elektrowni w oparciu o reaktor AP1000 w grudniu 2011 roku[6].

9 lutego 2012 roku Nuclear Regulatory Commission[4] zatwierdziło budowę dwóch nowych reaktorów[7].

Plany budowy[edytuj | edytuj kod]

Chiny[edytuj | edytuj kod]

Cztery reaktory AP1000 są w budowie – w Sanmen(inne języki), w Zhejiang oraz w Shandong[3]. Wszystkie cztery reaktory uruchomiono w 2018 roku[8].

Stany Zjednoczone[edytuj | edytuj kod]

W USA są budowane również cztery reaktory jądrowe AP1000. Dwa w Vogtle(inne języki) oraz dwa w VC Summer. Wszystkie cztery reaktory są identyczne i wszystkie cztery są budowane jednocześnie. Grupy działaczy ochrony środowiska sprzeciwiały się wydaniu licencji na dwa nowe reaktory AP1000, które są budowane w Vogtle. Złożyły one petycje w kwietniu 2011 roku, prosząc Nuclear Regulatory Commission o zawieszenie budowy reaktorów, dopóki nie zostaną rozwiane wszelkie wątpliwości z wypadkiem nuklearnym w Fukushimie[9].

Bułgaria[edytuj | edytuj kod]

22 listopada 2013 roku bułgarski ekonomista i minister energetyki Dragomir Stojnew(inne języki) ogłosił, że Bułgaria chce wybudować reaktor AP1000 jako siódmy blok w elektrowni jądrowej w Kozłoduju[10]. 11 grudnia tego samego roku rząd Bułgarski dał przyzwolenie dla BEH na rozpoczęcie rozmów z Toshibą oraz Westinghouse w sprawie nowej jednostki. Toshiba otrzyma 30% udziałów. Koszty budowy w grudniu 2013 roku zostały oszacowane na 8 miliardów dolarów[11]. Rozpoczęcie budowy planowane jest na 2016 rok.

Polska[edytuj | edytuj kod]

Wojewoda pomorski poinformował o wydaniu decyzji o ustaleniu lokalizacji dla pierwszej w Polsce elektrowni jądrowej. Decyzja dotyczy lokalizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie i eksploatacji pierwszej w Polsce elektrowni jądrowej, posiadającej 3 reaktory AP1000 Westinghouse o łącznej mocy 3750 MWe, na obszarze gminy Choczewo[12].

Wielka Brytania[edytuj | edytuj kod]

W grudniu 2013 roku Toshiba z pomocą Westinghouse Electric Company wykupiła 60% udziałów od NuGeneration(inne języki) z zamiarem wybudowania 3 reaktorów AP1000 niedaleko Sellafield, w Kumbrii, Anglia. Jako początek budowy przyjęto 2024 rok[13].

Lista reaktorów AP-1000[edytuj | edytuj kod]

Reaktory AP-1000[8]
Nazwa Lokalizacja Kraj Właściciel Operator Moc netto [MWe] Moc brutto [MWe] Moc cieplna [MWt] Rozpoczęcie budowy Pierwszy stan krytyczny Przyłączenie do sieci Praca komercyjna Stan
Sanmen-1 29°06′09.4″N 121°38′12.8″E Chiny Sanmen Nuclear Power Sanmen Nuclear Power 1157 1251 3400 2009-04-19 2018-06-21 2018-06-30 2018-09-21 Pracuje
Sanmen-2 29°06′08.3″N 121°38′20.0″E Chiny Sanmen Nuclear Power Sanmen Nuclear Power 1157 1251 3400 2009-12-15 2018-08-17 2018-08-24 2018-11-05 Pracuje
Haiyang-1 36°42′29.2″N 121°22′34.7″E Chiny China Power Investment Corporation Shandong Nuclear Power 1170 1250 3415 2009-09-24 2018-08-08 2018-08-17 2018-10-22 Pracuje
Haiyang-2 36°42′30.0″N 121°22′43.3″E Chiny China Power Investment Corporation Shandong Nuclear Power 1170 1250 3415 2010-06-20 2018-09-29 2018-10-13 2019-01-09 Pracuje
Vogtle-3 33°08′26.9″N 81°46′07.2″W USA Georgia Power Southern Nuclear 1117 1250 3400 2013-03-12 2023-03-06[14] 2023-04-01[15] 2023-07-31[16] Pracuje
Vogtle-4 33°08′27.1″N 81°46′16.6″W USA Georgia Power Southern Nuclear 1117 1250 3400 2013-11-19 2024-02-14[17] 2024-03-01[18] – W budowie
V.C. Summer-2 34°17′11.9″N 81°19′13.1″W USA South Carolina Electric & Gas, Santee Cooper South Carolina Electric & Gas, Santee Cooper 1117 1250 3400 2013-03-09 – – – Budowa Przerwana
V.C. Summer-3 34°17′03.6″N 81°19′17.1″W USA South Carolina Electric & Gas, Santee Cooper South Carolina Electric & Gas, Santee Cooper 1117 1250 3400 2013-11-04 – – – Budowa Przerwana

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Chinese AP1000s pass commissioning milestones. [dostęp 2018-08-05].
  2. ↑ a b The Westinghouse AP1000 Advanced Nuclear Plant. 2003. [dostęp 2018-08-05].
  3. ↑ a b T.L. Schulz: Westinghouse AP1000 advanced passive plant, Nuclear Engineering and Design, Volume 236, Issues 14–16, August 2006, Pages 1547–1557; 13th International Conference on Nuclear Energy, www.sciencedirect.com (ang.).
  4. ↑ a b AP 1000 Public Safety and Licensing, Westinghouse, 2004-09-13, strona archiwalna z dnia 2007-08-07 [dostęp 2008-01-21] (ang.).
  5. ↑ Tom Clements (FOE U.S.A.), Mary Olson (NIRS Southeast), U.S. NRC SLAMS WESTINGHOUSE AP1000’S FLAWED DESIGN [online], NUCLEAR INFORMATION AND RESOURCE SERVICE, 6 listopada 2009 [dostęp 2023-06-25] (ang.).
  6. ↑ Wald, Matthew L.: N.R.C. Clears Way for Nuclear Plant Construction, The New York Times, 22 grudnia 2011 (ang.).
  7. ↑ First new nuclear reactors OK’d in over 30 years, CNN, 9 lutego 2012 (ang.).
  8. ↑ a b PRIS – Country Statistics [online], pris.iaea.org [dostęp 2021-08-07].
  9. ↑ Rob Pavey: Groups want licensing of reactors suspended, Augusta Chronicle, 6 kwietnia 2011 (ang.).
  10. ↑ Bulgaria seeks US technology for new unit, www.novinite.com, 22 listopada 2013 (ang.).
  11. ↑ Tsolova, Tsvetelia: UPDATE 1-Bulgaria to start talks with Toshiba over new nuclear unit, Reuters, 11 grudnia 2013 (ang.).
  12. ↑ Polsce elektrowni jądrowej wydana – msn.com.
  13. ↑ First AP1000 at Moorside online by 2024, Westinghouse says, Nuclear Engineering International, 14 stycznia 2014 (ang.).
  14. ↑ Vogtle Unit 3 reaches 100% power for the first time [online], www.georgiapower.com [dostęp 2023-06-25] (ang.).
  15. ↑ Vogtle Unit 3 reaches 100% power for the first time [online], www.georgiapower.com [dostęp 2023-06-25] (ang.).
  16. ↑ New nuclear unit now serving customers with clean, reliable energy 24/7 [online], www.georgiapower.com [dostęp 2023-11-11] (ang.).
  17. ↑ Vogtle Unit 4 reaches initial criticality [online], www.georgiapower.com [dostęp 2024-03-30] (ang.).
  18. ↑ Vogtle Unit 4 connects to electric grid for the first time [online], www.georgiapower.com [dostęp 2024-03-30] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Westinghouse_AP1000&oldid=73358639”